Πάντα ακλόνητη η γραφειοκρατία

Στο μέτρο που το ΑΕΠ πέφτει και η ανεργία ανεβαίνει, η γραφειοκρατία παραμένει ακλόνητη – με το κόστος της να τραβά την ανηφόρα.

Από: Athanase Papandropoulos - Δημοσίευση: Δημοσίευση: Τετάρτη, 3 Ιουνίου 2015

μέγεθος [–] [+]

Δεν την σκιάζει φοβέρα καμμιά… Η ντόπια γραφειοκρατία, η πιο δαπανηρή της ΕΕ και των χωρών μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), όχι μόνον δεν υποχωρεί στην Ελλάδα αλλά σήμερα εδραιώνεται για καλά στις αρθρώσεις της εξουσίας και προετοιμάζει τα χειρότερα για την χώρα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ Γνώμη

• Προσοχή! Το μυαλό είναι ο στόχος...!
• Το απίθανο κόστος μιας τρύπας στο νερό
• Η μαρμαρωμένη κοινωνία…
• Γιατί η Ευρωζώνη θα αφήσει την Ελλάδα
• Η ιστορία διδάσκει

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου             

Δεν την σκιάζει φοβέρα καμμιά… Η ντόπια γραφειοκρατία, η πιο δαπανηρή της ΕΕ και των χωρών μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), όχι μόνον δεν υποχωρεί στην Ελλάδα αλλά σήμερα εδραιώνεται για καλά στις αρθρώσεις της εξουσίας και προετοιμάζει τα χειρότερα για την χώρα. Με ή χωρίς συμφωνία, με ή χωρίς επίσημη πτώχευση, η γραφειοκρατία έχει κερδίσει το παιχνίδι άνευ αγώνος.

Το κόστος της, πριν αρχίσει να πέφτει το ΑΕΠ μας, αντιπροσώπευε περί το 7,6% του τελευταίου. Σήμερα, το ποσοστό αυτό –που δεν μειώθηκε τα πέντε τελευταία χρόνια της κρίσης– πλησιάζει το 12%, καθ’ όσον έπεσε το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν. Την ίδια στιγμή, οι μισθοί και οι συντάξεις του Δημοσίου, από 10,6 δισ. ευρώ το 2002 (χρονιά που μπήκαμε στην ευρωζώνη), σήμερα οδεύουν προς τα 23 δισ. ευρώ, δηλαδή υπερδιπλασιάστηκαν.

Όταν δε οι εταίροι-δανειστές μας κάνουν τον κόπο να μάς επισημάνουν τον παραλογισμό της κατάστασης αυτής, η απάντηση είναι ένας καταιγισμός ύβρεων και εθνικιστικών παραληρημάτων.

Αν όμως πάει κανείς πίσω από τις ύβρεις, θα διαπιστώσει με φρίκη ποιες είναι οι διαστάσεις ενός πολυπλόκαμου κράτους, αδίστακτου και διεφθαρμένου, το οποίο δεν ορρωδεί μπροστά σε τίποτα. Οι αριθμοί που επιβεβαιώνουν αυτή την γραφειοκρατική φρίκη είναι αμείλικτοι.

*19: Τόσες είναι οι σφραγίδες που έχει επάνω το χαρτί της έγκρισης παροχής ρεύματος από όλες τις σχετικές και …άσχετες υπηρεσίες του άθλιου αυτού κράτους.

*115.000: Είναι οι υπουργικές αποφάσεις των τελευταίων 40 ετών (1 κάθε 3 ώρες).

*4.000: Είναι οι Νόμοι που ψηφίστηκαν τα τελευταία 40 χρόνια (1 καινούργιος Νόμος κάθε 3,5 ημέρες).

*40: Τόσα χρόνια χρειάστηκαν για να ανακαλύψουμε ότι καλύπτουμε νοσήλια για δάγκωμα από καγκουρό.

*3: Τόσα χρόνια χρειάζονται για την συγκρότηση ενός πειθαρχικού συμβουλίου.

*10: Τόσα χρόνια απαιτούνται για να εκδοθεί η τελική κρίση για έναν πειθαρχικά υπόλογο δημόσιο υπάλληλο έως την έκδοση απόφασης από το Συμβούλιο της Επικρατείας.

*2,5: Τόσα χρόνια χρειάστηκε η Coca Cola HBC για να πάρει στα χέρια της τις άδειες από το ΥΠΕΚΑ και το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, πριν τελικά αποχωρήσει από την επένδυση που σχεδίαζε.

*10: Τόσα ή και περισσότερα χρόνια χρειάζονται ώστε να αποκτήσουν οι επενδυτές τις απαιτούμενες άδειες από το Τέρας της Ελληνικής Γραφειοκρατίας.

*11: Τόσα υπουργεία εμπλέκονται στην αδειοδότηση επιχειρήσεων (Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Οικονομικών, Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Πολιτισμού, Ναυτιλίας, Εσωτερικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Τουρισμού, Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής).

*205: Τόσα είναι τα νέα νομοθετήματα που έχουν καταγραφεί σχετικά με τις αδειοδοτήσεις επιχειρήσεων (66 Νόμοι, 32 Προεδρικά Διατάγματα, 82 υπουργικές αποφάσεις και 31 εγκύκλιοι).

*0,6%: Το ποσοστό δαπάνης για Έρευνα και Ανάπτυξη επί του ΑΕΠ, το χαμηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

*16 έως 20: Τόσες είναι οι ημέρες που απαιτούνται για μία εξαγωγή ελληνικών προϊόντων (στην Ισπανία απαιτούνται 10…), αφού 11 με 14 ημέρες χρειάζονται για την συμπλήρωση των απαιτούμενων εγγράφων.

*67η: Η χειρότερη επίδοση του Δείκτη Εμπορίου ανάμεσα στις αναπτυγμένες οικονομίες.

*126η: Η θέση μας σε 138 χώρες στον βαθμό ανοίγματος της οικονομίας (μία θέση κάτω από το Νεπάλ, 6 θέσεις κάτω από την Ουγκάντα).

*1.755: Ο αριθμός των διαφορετικών δασμολογικών / φορολογικών επιβαρύνσεων.

*1.040: Το κόστος εξαγωγής σε δολάρια ανά κοντέινερ (Πορτογαλία 780, Τουρκία 990).

*90%: Το ποσοστό των νέων επιχειρήσεων που αφορά ΜΗ εμπορεύσιμους τομείς.

*37%: Είναι η αύξηση του ρεύματος για τους βιομηχανικούς καταναλωτές μέσα σε τέσσερα χρόνια, από το 2008 μέχρι το 2012, και ακόμη περισσότερο μετά.

*40%: Είναι η συνολική αύξηση του ενεργειακού κόστους μέσω φόρων και εισφορών.

*1,5: Πληρώνουμε κάθε μέρα στο Τέρας μιάμιση φορά την αξία της Αττικής Οδού και τού χρωστάμε… άλλη μιάμιση.

*144: Είναι η θέση που κατέλαβε η χώρα σε σύνολο 148 χωρών σε ό,τι αφορά την γραφειοκρατία και το κρατικό βάρος προς τις επιχειρήσεις, σε έρευνα για λογαριασμό του World Economic Forum.

*1%: Είναι το ποσοστό των άμεσων ξένων επενδύσεων επί του ΑΕΠ διαχρονικά, την στιγμή που ο κοινοτικός μέσος όρος είναι σχεδόν πενταπλάσιος. Από αυτές δε τις επενδύσεις, το 98,5% αφορά μη εξωστρεφείς τομείς, όταν η χώρα πάσχει από εξαγωγική δραστηριότητα.

Αν λοιπόν αυτό το Γραφειοκρατικό Τέρας δεν εξοντωθεί, κανένας δανεισμός και καμμία διαγραφή χρέους δεν θα μπορέσουν να μάς σώσουν. Η «έξοδος από την κρίση» είναι ένα τιτάνιο έργο, που απαιτεί ισχυρή πολιτική βούληση από πολιτικούς αποφασισμένους για συγκρούσεις με συμφέροντα, προνόμια, αγκυλώσεις και νοοτροπίες.

Η έξοδος της χώρας από την κρίση δεν θα αποφασιστεί, τελικά, σε κανένα Eurogroup. Κανένας… Γερούν, κανένας... Ζαν-Κλωντ, κανένας… Φρανσουά και κανένας… Βόλφγκανγκ δεν θα αναδιαμορφώσει την Ελλάδα. Αυτό θα πρέπει να το κάνουμε εμείς, αν θέλουμε να μετατραπούμε από μία ΚΑΝΟΝΙ-κή χώρα σε μία κανονική χώρα. Κανένας Λουξεμβούργιος πρωθυπουργός, κανένας Γερμανός υπήκοος ή Ολλανδός αξιωματούχος δεν θα φτιάξει το μπάχαλο της χώρας.

Δεν μάς φταίνε αποκλειστικά οι άλλοι για όλα τα δεινά που μάς έχουν βρει. Πρωτίστως φταίμε εμείς και μετά όλοι οι άλλοι.