ΤΩΡΑ ΠΟΥ Ο «ΟΛΑΝΤΡΕΟΥ» ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ

ΤΩΡΑ ΠΟΥ Ο «ΟΛΑΝΤΡΕΟΥ» ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ

Την ιστορία  δεν την υπεκφεύγεις, ούτε την ξεγελάς, κάποια στιγμή θα την βρεις μπροστά σου.

Η ιστορία έρχεται να δικαιώσει τις δύσκολες πολιτικές επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου το 2010-11 αλλά εμείς οι Έλληνες και προφανώς το πολιτικό σύστημα της γυρίζουμε ακόμη την Πλάτη.

Η  κόλαση (δεν) είναι οι άλλοι.. στην κόλαση οδηγούν και οι αγαθές μεν, αλλά αλαζονικές προθέσεις χωρίς πολιτική σύνεση.

Οι πολιτικές απάτες και οι συλλογικές αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν τα χρόνια της κρίσης  δεν μπορούν να πάνε μακριά.

Ο αφορισμός κατά της λιτότητας και ο λαϊκισμός κατά  του Μνημονίου, χωρίς μεταρρυθμίσεις έφερε ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα. Το πράγμα δεν μπορεί πλέον για πολύ να κρυφθεί.

Το 3^ο Μνημόνιο είναι εδώ, με την Αριστερά στο τιμόνι  πλέον, αφού πριν η δεξιά κατάπιε αμάσητο το δεύτερο.

Ο Τσίπρας αναγκάστηκε σε ένα μεγάλο «ιστορικό συμβιβασμό» σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ο «Ολαντρέου» που είπε κάποτε ειρωνικά  για τον Γάλλο Πρόεδρο έγινε ο πιο σωτήριος σύμμαχος για τον Τσίπρα στην Ευρώπη κι αυτό είναι η ειρωνεία της ιστορίας.

Αλλά το μεγάλο μετεκλογικό πρόβλημα του Τσίπρα θα είναι οι συμμαχικές δυνάμεις μέσα στη χώρα.

Που θα  βρει τις ανάλογες συμμαχίες και αντιστοιχίες και μέσα στη χώρα, όταν οι Καμένοι αποκαούν;

Το ύστερο ΠΑΣΟΚ της δεξιάς το ξέρει ο κ Τσίπρας, δεν μπορεί να είναι ένας τέτοιος σύμμαχος .

Μπροστά στην αδήριτη ανάγκη των συνεργασιών, το ύστερο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αποτελέσει συνιστώσα του σοσιαλδημοκρατικού χώρου.

Γιατί οι σοσιαλιστές είναι είδος υπό εξαφάνιση στο ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που έχει ταυτιστεί με τις στρατηγικές επιλογές της συντηρητικής Παράταξης..

Ο Παπανδρέου και το ΚΙΝΗΜΑ καθώς  δικαιώνεται ιστορικά για τις επιλογές του ως Πρωθυπουργός  θα μπορούσε μόνον να αποτελέσει γέφυρα συνεργασίας της Αριστεράς με το σοσιαλδημοκρατικό χώρο.

Κτυπήθηκε όμως  εντελώς ανιστόρητα και από την Αριστερά .

Τώρα χρειάζεται επειγόντως σύμμαχο για μεταρρυθμίσεις

Αυτή είναι και η μόνη  στρατηγική συμμαχία που θα πρέπει να καλλιεργηθεί για το μέλλον  όσο κι αν είναι δύσκολη στη σημερινή συγκυρία.

Είναι η μόνη στρατηγική που έχει μακρόχρονη προοπτική να γίνουν οι απαραίτητες θεσμικές μεταρρυθμίσεις για τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Γιατί το τίμημα των ανισοτήτων έφερε την κρίση.

Βασίλης Τακτικός