«Δημοσιογραφία των πολιτών» και ανεξάρτητη ενημέρωση

Αναδημοσίευση από avgi.gr

ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΟΥΛΟΥΓΛΟΥ
Πιστεύω ότι χρειάζεται μια σχετική απομυθοποίηση του ρόλου που έπαιξε και παίζει το διαδίκτυο στις πολιτικές εξελίξεις. Έθεσα πρόσφατα σε Αιγύπτιους και Τυνήσιους μπλόγκερ το ερώτημα τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε διαδίκτυο. H απάντησή τους ήταν ότι η εξέγερση θα ξεσπούσε, ίσως λίγο διαφορετικά, ίσως όχι τόσο γρήγορα, αλλά θα ξεσπούσε. Το διαδίκτυο αποτελεί ένα νέο μέσο επικοινωνίας και διαθέτει μερικά καινούργια χαρακτηριστικά, με βασικότερο την αλληλεπίδραση, τα οποία προσδίδουν στοιχεία περισσότερης δημοκρατίας στη σχέση ανάμεσα στον πομπό και τους δέκτες μιας είδησης. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, πάντα μπαίνει ένα βασικό ζήτημα: το ζήτημα της εξουσίας. Και, καθώς αυτό θα υφίσταται όσο υπάρχουν οι κοινωνίες μας, το ουσιαστικό ερώτημα είναι τι στάση διαμορφώνει κανείς απέναντι στις σχέσεις εξουσίας.
Όταν ξεκινήσαμε το tvxs, σκεφτόμασταν ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί ένας αρκετά καλός συνδυασμός μιας επαγγελματικής προσέγγισης της ενημέρωσης και της συνεισφοράς, ειδήσεων κυρίως, από ανθρώπους που παρακολουθούσαν το σάιτ. Μάλιστα, στην αρχή στο tvxs υπήρχε ένα είδος ψηφοφορίας για σχόλια και άρθρα, από το ίντερνετ και άλλα μέσα ενημέρωσης, και εκείνα που θα έπαιρναν τις περισσότερες ψήφους θα αποτελούσαν την κύρια θεματολογία της ημέρας.
Αντιμετωπίσαμε δύο βασικά προβλήματα. Πρώτον, μια έντονη τάση ιδεολογικοποίησης των πάντων: κυριαρχούσε η έκφραση γνώμης, τα σχόλια, και όχι μια ερευνητική προσέγγιση των πραγμάτων ή η πληροφορία. Aυτό νομίζω σχετίζεται γενικότερα με αδυναμίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος: η έμφαση δίνεται στην αποστήθιση, που μπορεί να οδηγήσει σε δογματικές τοποθετήσεις, και λιγότερο στην έρευνα.
Το δεύτερο πρόβλημα (καθώς τα σχόλια στο tvxs είναι εντελώς ελεύθερα, δεν υπάρχει προέγκριση· κόβονται μόνο ελάχιστα που παραβαίνουν στοιχειώδεις κανόνες λειτουργίας, είναι εντελώς υβριστικά ή θέτουν νομικά προβλήματα) ήταν ότι ο ανώνυμος σχολιασμός οδηγεί σε συμπεριφορές της ανώνυμης μάζας, επιτίθεται σε κάποιον και τον «λιντσάρει» διαδικτυακά. Αυτά ήταν δυο βασικά μειονεκτήματα μιας πολύ ενδιαφέρουσας και γόνιμης διαδικασίας, η οποία όμως δεν έλυνε το βασικό πρόβλημα της ενημέρωσης. Και αυτό είναι το τρίτο σημείο που θέλω να θίξω.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει, στην πραγματικότητα, «εναλλακτική ενημέρωση». Η διάκριση είναι ανάμεσα στην ελεγχόμενη --από κέντρα εξουσίας, οικονομικά και πολιτικά-- ενημέρωση και την ανεξάρτητη ενημέρωση την οποία φτιάχνουν οι άνθρωποι, δημοσιογράφοι ή και κοινότητες και συλλογικότητες, που κινούνται με διαφορετικό κίνητρο από την εξυπηρέτηση κάποιου κέντρου εξουσίας. Βασικό αιτούμενο, για μένα, είναι πώς μπορείς να αξιοποιήσεις αυτό το νέο μέσο, το διαδίκτυο, καθώς και τη δημοσιογραφία των πολιτών, για να υπηρετήσεις την ανεξάρτητη ενημέρωση.
Θα δώσω ένα παράδειγμα. Υπήρξε μια περίφημη λεσβία Σύρια μπλόγκερ, η οποία είχε δημιουργήσει αίσθηση διεθνώς: στη Συρία του Άσαντ και της καταπίεσης, τολμούσε να εκφράζεται υπέρ της ελευθερίας, των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων κ.ο.κ. Στην πραγματικότητα, αποδείχθηκε ότι ήταν ένας Ιρλανδός βαρεμένος, κάπου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Θέλω να πω, λοιπόν, ότι η δημοσιογραφία των πολιτών είναι πολύ καλό πράγμα, αλλά έχει τα όριά της.¹ Αναδεικνύει προβλήματα, κοινωνικά, πολιτικά, ομάδων, μειονοτήτων, τα οποία αλλιώς θα έμεναν στο περιθώριο, αλλά ταυτόχρονα οι παλιοί απλοί καλοί κανόνες της δημοσιογραφίας, είτε με το διαδίκτυο είτε χωρίς, εξακολουθούν να ισχύουν. Ένας τέτοιος κανόνας είναι, λ.χ., ότι χρειάζεται οπωσδήποτε μια ομάδα η οποία να έχει σπουδάσει, να διαθέτει πείρα και να εργάζεται όχι σε εθελοντική --όποτε έχει χρόνο-- αλλά σε επαγγελματική βάση, για να μπορεί να ερευνά, να ελέγχει και να αξιολογεί τις πληροφορίες πριν τις αναμεταδώσει. Αυτό δεν μπορεί ποτέ να σταματήσει.
Η δημοσιογραφία των πολιτών δεν μπορεί να αναπληρώσει την ανάγκη για τη δημιουργία πραγματικών, ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης. Το διαδίκτυο, το οποίο είναι ένα μέσο πιο διαδραστικό και πολύ πιο φτηνό από τα παραδοσιακά (δεν χρειάζεται κανείς να πληρώνει, από χαρτί μέχρι άδεια ραδιοφώνου ή τηλεόρασης), διευκολύνει σίγουρα την ύπαρξη ανεξάρτητων μέσων, δεν εγγυάται όμως την ύπαρξη και, πολύ περισσότερο, την επιτυχία τους. Στον χώρο της ενημέρωσης στο διαδίκτυο, το παιχνίδι θα κερδίσει το σάιτ και η ομάδα εκείνη που θα καταφέρει να δημιουργήσει σταθερές σχέσεις εμπιστοσύνης με το κοινό της, σχέσεις που θα βασίζονται στην τήρηση των κανόνων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και στην ανεξαρτησία από κάθε είδους εξουσίες.

Η «δημοσιογραφία των πολιτών» στο Youtube

 Αναδημοσίευση από erymanthos.eu

Ειδησεογραφικά βίντεο όλο το 24ωρο στο YouTube News Feed
Ένα ερασιτεχνικό «ειδησεογραφικό κανάλι», με ήχο και εικόνα από όλα τα έκτακτα γεγονότα που εκτυλίσσονται ανά την Υφήλιο, δημιούργησε το YouTube.
Πρόκειται για την πλατφόρμα YouTube News Feed, η οποία βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Την έναρξη λειτουργίας της υπηρεσίας ανακοίνωσε σήμερα το YouTube, η μεγαλύτερη
 ιστοσελίδα βίντεο στον κόσμο, σε συνεργασία με τη Σχολή Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια.
Η πλατφόρμα θα συλλέγει και θα προβάλλει βίντεο με ειδησεογραφικού περιεχομένου (συγκεντρώσεις, ληστείες, ομιλίες, συνέδρια κ.ά.), την ώρα που «ανεβαίνουν» στον παγκόσμιο ιστό. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα «δελτίο ειδήσεων» σε συνεχή ροή, με «αρχισυντάκτες» τους ίδιους τους χρήστες του YouTube, δηλαδή τους απλούς πολίτες.
Πηγή : Τα Νέα
«Είτε πρόκειται για έναν καβγά μεταξύ ενός μέλους του Κογκρέσου και ενός φοιτητή στην Ουάσιγκτον, είτε για τις βίαιες επιθέσεις εναντίον των εθνοτικών μειονοτήτων στο Κιργιστάν, είτε για την διαρροή πετρελαίου στις ακτές του Κόλπου του Μεξικού, όλα τα βίντεο θα ανεβαίνουν στο YouTube, τόσο από ερασιτέχνες, όσο και από επαγγελματίες δημοσιογράφους. Έτσι θα διακινούνται στο ‘’οικοσύστημα’’ των μέσων ενημέρωσης με μια εκλέπτυνση και ταχύτητα μεγαλύτερη από ποτέ», δήλωσε ο Στιβ Γκρουβ, διευθυντής του τμήματος Ειδήσεων και Πολιτικής του YouTube.
«Με βίντεο που ‘’ανεβαίνουν’’ κάθε λεπτό, 24 ώρες το 24ωρο, πού μπορούν οι άνθρωποι να βρουν ευκολότερα τις τελευταίες ειδήσεις, αν όχι στο σάιτ μας; Και πώς μπορούν οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί να διαχειριστούν καλύτερα αυτό το περιεχόμενο, για να εμπλουτίσουν τα ρεπορτάζ τους και να μας ενημερώσουν καλύτερα;» πρόσθεσε ο Στιβ Γκρουβ. Όπως ανακοινώθηκε, η ροή ειδήσεων (news feed) θα τροφοδοτεί το YouTube με ειδησεογραφικά βίντεο της τελευταίας στιγμής, με έμφαση στις ‘’δυνατές’’ εικόνες, στις μη παραδοσιακές πηγές ενημέρωσης (δηλαδή τα ΜΜΕ), και στις διαρκείς ενημερώσεις και ανανεώσεις περιεχομένου.
Τα βίντεο θα είναι διαθέσιμα στο CitizenTube, το ιστολόγιο του YouTube για τις ειδήσεις και την πολιτική επικαιρότητα και στον λογαριασμό του CitizenTube στο Twitter.

ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ… ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

Αναδημοσίευση από oikopress.gr

Γράφει η Ευαγγελία Κωτσοβίνου,
Γεωπόνος, Γ.Π.Α, M.Sc.

Η παραδοσιακή δημοσιογραφία αναφέρεται στην πρωτογενή παραγωγή ειδήσεων και πληροφοριών. Ο επαγγελματίας δημοσιογράφος έχει επιφορτιστεί με την έγκαιρη, έγκυρη, καίρια και υπεύθυνη ενημέρωση των πολιτών. Σε όλο αυτό το εγχείρημα έρχεται να συνεισφέρει και η νέα ψηφιακή τεχνολογία με την χρήση των κοινωνικών δικτύων (social media). Ο νέος όρος «δημοσιογραφία των πολιτών» ή αλλιώς «συμμετοχική δημοσιογραφία» αναφέρεται στην νέα δυνατότητα όλων να γίνουν παραγωγοί μιας πληροφορίας…

Τα κοινωνικά δίκτυα όπως οι προσωπικές ιστοσελίδες (blogs), το facebook, το twitter, καθώς και οι ηλεκτρονικές εφημερίδες έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα τη διαδραστικότητα. Διαδραστικότητα (interactive) σημαίνει αλληλεπίδραση με την κοινωνία, η οποία κρίνει, επιβεβαιώνει ή αποδοκιμάζει…

Οι πολίτες γίνονται ενεργοί πολίτες, όχι απλοί καταναλωτές των πληροφοριών αλλά και οι ίδιοι μπορούν να πληροφορήσουν και να σχολιάσουν. Ο πολίτης παύει να μένει αδιάφορος σε ότι ακούει, διαβάζει και βλέπει. Αυτό φέρνει μια ανατρεπτική καμπή στα τεκταινόμενα καθώς μπορεί η άποψη του να επηρεάσει και άλλους συμπολίτες να την υιοθετήσουν και να την αφουγκραστούν.

Η ψηφιακή εποχή χαράζει το δρόμο προς μια εναλλακτική πορεία για τη διακίνηση των απόψεων, των ιδεών και των γεγονότων, χωρίς φραγμούς, με ισοτιμία όλων όσων επιθυμούν να εκφραστούν απαλλαγμένοι από κάθε τι συμφεροντολογικό. Αλλά και ακόμα η άποψη όσον υποστηρίζουν ότι κανείς δεν είναι απαλλαγμένος από το ίχνος της υποκειμενικότητας όταν γράφει, σχολιάζει ή/και παραθέτει μια είδηση, αυτό είναι καλύτερο όταν όλοι μπορούν να συμμετάσχουν και παρατίθενται πληθώρα απόψεων…. «Όλες οι υποκειμενικότητες συνθέτουν την αντικειμενικότητα». Δηλαδή, όλες οι υποκειμενικές απόψεις μπορούν να ενσωματωθούν στο όλον της αντικειμενικότητας! Η δύναμη του αντιλόγου στις απόψεις των επαγγελματιών και η χειραφέτηση των πολιτών προσδοκούν μια δίκαιη κοινωνία και προπάντων δημοκρατική με όλη τη σημασία της λέξεως…

Εξάλλου, τα νέα μέσα παρέχουν ευκολίες διάδοσης μιας πληροφορίας μέσω του βίντεο και του κειμένου, όπου ο τελικός δείκτης λαμβάνει στα γρήγορα την νέα πληροφορία, την εξακριβώνει και βεβαίως μπορεί να την σχολιάσει άμεσα. Ακόμα, έχει τη δυνατότητα να διασυνδεθεί με άλλους ιστότοπους (links) και άρθρα παρόμοιου ενδιαφέροντος. Η διαδραστικότητα είναι το μεγάλο ατού…

Η Κοινωνία της Πληροφορίας καθορίζει τα χαρακτηριστικά της διαδικτυακής δημοσιογραφίας αλλά και αναπροσδιορίζει το γενικότερο ρόλο αυτού του επαγγέλματος/λειτουργήματος του δημοσιογράφου. Δηλαδή το επάγγελμα του δημοσιογράφου δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι αλλοιώνεται και παραμερίζεται από τη νέα τεχνολογία, αλλά ότι ενδυναμώνει με τη βοήθεια όλων των πολιτών. Το λειτούργημα του δημοσιογράφου είναι και παραμένει αξιόλογο και άκρως απαραίτητο μιας και παρέχει έγκαιρα και έγκυρα τις ειδήσεις, τα γεγονότα και γενικά όλες τις πληροφορίες και τα συμβάντα. Ο πολίτης δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να δράσει επαγγελματικά και να ενημερώσει πλήρως τους άλλους… Σίγουρα όμως μπορεί να προσθέσει και αυτός το λιθαράκι του στην Κοινωνία της Πληροφορίας που οι εξελίξεις των γεγονότων ποτέ μα ποτέ δεν σταματούν.

Κλείνοντας, αυτό που έχει σημασία να τονισθεί και υπογραμμισθεί είναι η επικοινωνία… ο δημοσιογράφος επικοινωνεί με το κοινό αμφίδρομα (feed back), καθώς και το κοινό επικοινωνεί με τον αρθρογράφο, παραθέτοντας τον σχολιασμό του. Ήδη υπάρχει «ειδικό ηλεκτρονικό τμήμα», για κάθε έντυπη και ηλεκτρονική εφημερίδα, καθότι η μεγάλη επισκεψιμότητα των ιστοσελίδων και των blogs επιβεβαιώνει αυτήν την αναγκαιότητα για κάθε πολίτη. «Τα social media καθιστούν όλους μας οιονεί πηγές πληροφόρησης, ωστόσο πάντα θα υπάρχει ανάγκη για ποιοτικό ρεπορτάζ που θα βγάλει την είδηση στην επιφάνεια».

Δημοσιογραφία Πολιτών: To τέλος της δημοσιογραφίας όπως τη γνωρίζαμε ή η συνέχειά της;

Δημοσιογραφία Πολιτών: To τέλος της δημοσιογραφίας όπως τη γνωρίζαμε ή η συνέχειά της;

Γράφει ο Νίκος Γκέκας,

Δημοσιογράφος

Λίγα λόγια για τη Δημοσιογραφία Πολιτών…

Την τελευταία δεκαετία, οι πολύ μεγάλες αλλαγές οι οποίες πραγματοποιήθηκαν παγκοσμίως τόσο σε τεχνολογικό, όσο και σε οικονομικο- κοινωνικο- πολιτικό επίπεδο δημιούργησαν ένα νέο είδος δημοσιογραφίας, τη Δημοσιογραφία Πολιτών.

Η Δημοσιογραφία Πολιτών αποτελεί τομή στην ιστορία της ενημέρωσης και του Τύπου γενικότερα, καθώς για πρώτη φορά στα χρονικά η δημοσιογραφία και κατά συνέπεια η ενημέρωση, πέρασε στα χέρια του απλού πολίτη!

Όπως γράφει και ο Dan Gillmor στο βιβλίο του «We the media»: «Δημοσιογραφία των πολιτών ή συμμετοχική δημοσιογραφία είναι η δημοσιογραφία που ασκείται από κάθε πολίτη , που δεν είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος, με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών και του Διαδικτύου».

Σύμφωνα με τον Gilmor, η Δημοσιογραφία Πολιτών αποτελεί τη μεταμόρφωση της δημοσιογραφίας από τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης του 20ου αιώνα, σε κάτι βαθύτερο και πιο δημοκρατικό.

Με βάση αυτή τη θεωρία, η ροή των ειδήσεων παλαιότερα ήταν μονόπλευρη, από τα Μέσα προς το κοινό με ελάχιστη δυνατότητα παρέμβασης από πλευράς του κοινού. Μέσω της δημοσιογραφίας των πολιτών, όμως, η ροή αυτή καθίσταται αμφίδρομη και τα όρια μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή ειδήσεων πολύ δύσκολα μπορούν να προσδιοριστούν.

Η βασική ιδέα της Δημοσιογραφίας Πολιτών είναι ότι η συνολική γνώση των ανθρώπων είναι πλουσιότερη απ' ό,τι μονάχα των δημοσιογράφων καθώς και το γεγονός ότι πρέπει να δοθεί «βήμα» ώστε να ακουστούν απόψεις ανθρώπων οι οποίοι δεν είχαν τη δυνατότητα αυτή έως τώρα.

Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να σχολιάσει στο ιστολόγιό του τα τεκταινόμενα του τοπικού συμβουλίου της πόλης του ή να αναρτήσει κάποια φωτογραφία ή βίντεο από κάποιο θέμα το οποίο έκρινε ως αξιόλογο. Με αυτό τον τρόπο, όπως υποστηρίζει και ο Hall, τα όρια μεταξύ τοπικού και παγκόσμιου καθίστανται δυσδιάκριτα.

Ιστορία δημοσιογραφίας πολιτών

Παρά το γεγονός ότι η Δημοσιογραφία Πολιτών αποτελεί μία νέα μορφή ενημέρωσης, η επιθυμία του πολίτη να θέλει να διαδώσει μια πληροφορία , είδηση ή γνώμη μαζικά, έχει τις ρίζες του αρκετούς αιώνες πριν!

Συγκεκριμένα, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, το 18ο αιώνα, υπήρχαν φυλλαδιογράφοι όπως ο Thomas Paine αλλά και οι ανώνυμοι συγγραφείς των Φεντεραλιστικών Εντύπων οι οποίοι διένειμαν το δικό τους υλικό.

Μέσω της τεχνολογίας συναντώνται αρκετοί άνθρωποι, οι οποίοι στέλνουν κείμενα σε εφημερίδες υποστηρίζοντας τις απόψεις τους αλλά και άνθρωποι που δημιουργούν πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς έχοντας ως σκοπό το να «ακουστούν».

Η συμμετοχή, όμως, των πολιτών στην ενημέρωση του κοινού παρέμεινε σε εμβρυϊκό στάδιο έως και την ανάπτυξη του Internet. H ανάπτυξη του Παγκόσμιου Ιστού δεν αποτελεί μονάχα τεχνολογική επανάσταση καθώς σήμανε και μία νέα εποχή στον τομέα της ενημέρωσης, ενώ παράλληλα ωφέλησε σε μεγάλο βαθμό στη διάδοση της συμμετοχικής δημοσιογραφίας. Αυτό συνέβη, διότι εφόσον η πρόσβαση σε ένα μαζικό μέσο επικοινωνίας κατέστη ευκολότερη, ο καθένας πλέον μπορούσε να δημιουργήσει πολύ εύκολα τη δική του ιστοσελίδα και αργότερα το δικό του ιστολόγιο.

Η Δημοσιογραφία Πολιτών όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, έχει τις απαρχές της 13 χρόνια πριν, συγκεκριμένα το 1999, όταν στις διαδηλώσεις του Σηάτλ ενάντια στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου γεννήθηκε το πρώτο “Indymedia”, ένα μέσο το οποίο είχε ως στόχο την αλληλοενημέρωση των ανθρώπων απευθείας από τους δρόμους.

Μερικά χρόνια αργότερα, η τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, οι βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο την 7η Ιουλίου του 2005 καθώς και το φονικό τσουνάμι το 2004 αποτέλεσαν το έναυσμα προκειμένου να ξεκινήσει η κοινή γνώμη να εκφράζει τη γνώμη της και να μοιράζεται πληροφορίες, εικόνες και βίντεο.

Έτσι, όταν το 2007 άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και το “blogging” ξεκίνησε να ακμάζει, η Δημοσιογραφία Πολιτών αποτέλεσε πλέον και επίσημα μία καινούρια μορφή ενημέρωσης.

Η οικονομική κρίση, εξάλλου, ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τη Δημοσιογραφία Πολιτών, καθώς το διαδίκτυο κατακλύστηκε με γνώμες, σκέψεις και αντιδράσεις ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούσαν να κατανοήσουν τι μέλλει γενέσθαι στην Ευρωζώνη.

Πετυχημένα παραδείγματα Δημοσιογραφίας Πολιτών
“Kibera Νews Network”

Ένα από τα πιο πετυχημένα παραδείγματα δημοσιογραφίας Πολιτών αποτελεί το “Kibera News Network”, το οποίο δημιουργήθηκε όταν νέοι από την Kibera της Κένυα, η οποία είναι γνωστή ως μία από τις μεγαλύτερες παραγκουπόλεις της Αφρικής, αποφάσισαν να προβάλουν ένα διαφορετικό πρόσωπο της περιοχής όπου και κατοικούν. Με αυτό τον τρόπο, έχοντας βιντεοκάμερες στα χέρια, αναζήτησαν στους δρόμους ιστορίες με σκοπό να αναδείξουν στον κόσμο πώς η Kibera «βλέπει» τον εαυτό της.

Το project ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2010, με επικεφαλής την Map Kibera και την Kibera Community Development Agenda (KCODA). Αρχικά στο “Kibera News Network” εργάζονταν μόλις δύο νέοι δημοσιογράφοι ενώ σήμερα η ομάδα αποτελείται από τουλάχιστον 14 άτομα τα οποία δημιουργούν βίντεο, τα επεξεργάζονται και τα ανεβάζουν στο διαδίκτυο τόσο στο “Kibera News Network” όσο και στο “Voice of Kibera”, μία ιστοσελίδα η οποία χαρτογραφεί τα βίντεο καθώς και διάφορες άλλες ειδήσεις, τα οποία στέλνονται από πολίτες μέσω sms καθώς και άλλων μέσων.

Όσον αφορά το περιεχόμενο του “Kibera News Network”, αυτό ποικίλει, από θέματα ασφάλειας στους χώρους εργασίας, καταγραφή πυρκαγιών και ατυχήματα με τρένα έως πολιτιστικές εκδηλώσεις και πολιτικές δραστηριότητες.

“Huffington Post”

Η Huffington Post αποτελεί αδιαμφισβήτητα το πιο πετυχημένο παράδειγμα μέσου το οποίο στηρίχθηκε και εξακολουθεί να στηρίζεται στη Δημοσιογραφία Πολιτών. Η “Huffington Post”, κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ύπαρξής της, ξεχώρισε από την πλειονότητα των αμερικανικών εκδόσεων χάρη στην προοδευτική γραμμή της και στο γεγονός ότι στηριζόταν σε 9.000 bloggers!

Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος των προοδευτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στη μάχη κατά του πολέμου στο Ιράκ και εναντίον των ΜΜΕ που τον προωθούσαν.

Η “Huffington Post”, μάλιστα, απέκτησε τέτοια δύναμη φτάνοντας στο σημείο να τα «βάλει» ακόμη και με τους “New York Times”, ενώ επιτέθηκε και στις τράπεζες των οποίων οι πρακτικές οδήγησαν στη χρηματοπιστωτική κρίση, δημοσιεύοντας έκκληση με την οποία προτρέπει τους αμερικανούς πολίτες να αποσύρουν τα χρήματά τους από τους συγκεκριμένους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς!

Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια και κυρίως από το Φεβρουάριο του 2011, η “Huffington Post” περνά κρίση λόγω της εξαγοράς της από την “America Online” και της κόντρας των bloggers, οι οποίοι τη στήριζαν, με την ιδιοκτήτρια του μέσου, Ariana Huffington, είναι αληθές ότι η “Huffington Post” απέδειξε ότι οι δυνατότητες της Δημοσιογραφίας Πολιτών είναι τεράστιες!

Κριτική στη Δημοσιογραφία Πολιτών

Μπορεί η Δημοσιογραφία Πολιτών να θεωρείται από πολλούς ως το μέλλον της δημοσιογραφίας σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά το γεγονός ότι η συμμετοχική δημοσιογραφία ασκείται από απλούς πολίτες οι οποίοι δεν είναι επαγγελματίες δημοσιογράφοι, έχει προκαλέσει συζητήσεις σχετικά με την αντικειμενικότητά της.

Με τον όρο αντικειμενικότητα, εννοούμε την παρουσίαση των γεγονότων απαλλαγμένα από προσωπικές απόψεις, ένα στοιχείο δηλαδή, το οποίο αποτελεί μία από τις βασικές αξίες του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Επειδή, όμως, οι πολίτες-δημοσιογράφοι συνήθως γράφουν ορμώμενοι από κάποιο γεγονός που τους έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον ή έχει θίξει κάποιο συμφέρον τους, υπάρχει αμφισβήτηση σχετικά με την αντικειμενικότητά τους.

Επιπλέον, δεν πρέπει να λησμονούμε το γεγονός, ότι ακριβώς επειδή οι δημοσιογράφοι-πολίτες δεν είναι επαγγελματίες συνήθως δε γνωρίζουν τη μεθοδολογία που ακολουθούν οι δημοσιογράφοι καθώς και τον Κώδικα Δεοντολογίας που τους διέπει.

Για το λόγο αυτό, λοιπόν, υπάρχουν δημοσιογράφοι, όπως ο Καναδός Jack Kapica, οι οποίοι θεωρούν ότι και η συμμετοχική δημοσιογραφία οφείλει να υπόκειται σε συντακτική επιμέλεια και εποπτεία.

Η δημοσιογραφία πολιτών στο Υoutube

Η Δημοσιογραφία Πολιτών έχει μία πολύ μεγάλη δυναμική, ασχέτως αν κάποιοι την αμφισβητούν. Έτσι, δεν πρέπει να θεωρείται τυχαία η απόφαση ενός εκ των μεγαλυτέρων social media παγκοσμίως, συγκεκριμένα του YouTube, σχετικά με τη δημιουργία του YouTube News Feed!

Το YouTube News Feed είναι ένα ερασιτεχνικό «ειδησεογραφικό κανάλι» με ήχο και εικόνα από όλα τα έκτακτα γεγονότα που εκτυλίσσονται ανά την Υφήλιο! Στο συγκεκριμένο κανάλι θα δίνεται έμφαση στις «δυνατές εικόνες», στις μη παραδοσιακές πηγές ενημέρωσης (δηλαδή τα ΜΜΕ), και στις διαρκείς ενημερώσεις και ανανεώσεις περιεχομένου. Μπορεί, βεβαίως, ακόμη η συγκεκριμένη πλατφόρμα να βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο, αλλά η δημιουργία του συγκεκριμένου καναλιού και μόνο, αποτελεί μία επανάσταση στην ενημέρωση, έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε.

Η πλατφόρμα θα συλλέγει και θα προβάλλει βίντεο με ειδησεογραφικό περιεχόμενο (συγκεντρώσεις, ληστείες, ομιλίες, συνέδρια κ.ά.), την ώρα που «ανεβαίνουν» στον παγκόσμιο ιστό. Πρόκειται, δηλαδή, για τη δημιουργία ενός «δελτίου ειδήσεων» σε συνεχή ροή, με «αρχισυντάκτες» τους ίδιους τους χρήστες του YouTube, δηλαδή τους απλούς πολίτες!

Για το συγκεκριμένο θέμα, ο Steve Groove, διευθυντής του τμήματος Ειδήσεων και Πολιτικής του YouTube, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Είτε πρόκειται για έναν καβγά μεταξύ ενός μέλους του Κογκρέσου και ενός φοιτητή στην Ουάσιγκτον, είτε για τις βίαιες επιθέσεις εναντίον των εθνοτικών μειονοτήτων στο Κιργιστάν, είτε για την διαρροή πετρελαίου στις ακτές του Κόλπου του Μεξικού, όλα τα βίντεο θα ανεβαίνουν στο YouTube, τόσο από ερασιτέχνες, όσο και από επαγγελματίες δημοσιογράφους. Έτσι θα διακινούνται στο “οικοσύστημα” των μέσων ενημέρωσης με μια εκλέπτυνση και ταχύτητα μεγαλύτερη από ποτέ! Με βίντεο που “ανεβαίνουν” κάθε λεπτό, 24 ώρες το 24ωρο, που μπορούν οι άνθρωποι να βρουν ευκολότερα τις τελευταίες ειδήσεις, αν όχι στο site μας; Και πώς μπορούν οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί να διαχειριστούν καλύτερα αυτό το περιεχόμενο, για να εμπλουτίσουν τα ρεπορτάζ τους και να μας ενημερώσουν καλύτερα;».

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι τα βίντεο θα είναι διαθέσιμα στο “CitizenTube”, το ιστολόγιο του YouTube για τις ειδήσεις και την πολιτική επικαιρότητα, και στον λογαριασμό του “CitizenTube” στο Twitter.

 

H άνοδος και η πτώση της μεγάλης αυταπάτης

H άνοδος και η πτώση της μεγάλης αυταπάτης

 

inShare

Όλες οι απαντήσεις στα δραματικά ερωτήματα που προκαλεί η σημερινή άθλια συνθήκη των εφημερίδων και των περιοδικών (και των ηλεκτρονικών media, αλλά ας μη το ανοίξουμε τόσο) βρίσκονται πίσω, στη δεκαετία της μεγάλης αυταπάτης, τη δεκαετία του ’80.

Η Ελλάδα, με σοσιαλιστική (υποτίθεται) κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, εντός της ΕΟΚ πια, άλλαξε ρότα και ανοίχθηκε στη νέα προοπτική: της δημιουργίας -για πρώτη φορά στην ιστορία της- μιας μεγάλης, μεσαίας τάξης που θα απορροφούσε εντός της εκπροσώπους απ’ όλες τις προηγούμενες ταξικές κατηγορίες και υποκατηγορίες. Στην κατεύθυνση αυτή, με τη συμβολή ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, μιας άνευ προηγουμένου διολίσθησης σε καθεστώς πολιτικής παρανομίας, και κάθε λογής μίζας (π.χ. από τις μίζες προς πολιτικούς για μια θέση στο Δημόσιο ή για διευκόλυνση επιχειρηματικών υποθέσεων με το Δημόσιο και δανειοδοτήσεις έως τις μίζες προς υπαλλήλους της εφορίας ή της πολεοδομίας και τις μίζες-φακελάκι στους γιατρούς των νοσοκομείων), η διαφθορά διαχύθηκε σ’ όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, συνδεόμενη με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και τον «εκσυγχρονισμό» της ζωής του μέσου Έλληνα.
H «γενιά του Πολυτεχνείου»
Συχνά-πυκνά ακούγονται διάφορα για τις ευθύνες της λεγομένης «γενιάς του Πολυτεχνείου» στην κρίση που εκδηλώθηκε σταδιακά μετά του ένδοξο 2004, των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Πραγματικά, δεν μπορεί παρά να παραξενεύεται κανείς με την ευκολία που οι πρώην νέοι που αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη ξέχασαν το εγγύς παρελθόν, για να παραδοθούν ανενδοίαστα στη συναλλαγή, στο εύκολο χρήμα, σε μια ζωή που παραπέμπει ευθέως στα ήθη των πλούσιων των αμερικανικών σίριαλ. Η εν πλήρη συγχύσει μεσαία τάξη, που ανδρώθηκε μέσα στη τελευταία τριακονταετία, είναι δικό τους κατόρθωμα, αφού αυτοί ήταν που κατέλαβαν τις πιο καίριες θέσεις του δημόσιου βίου.
Ένα από τα καινοφανή της περιόδου είναι και η εμπέδωση μιας έννοιας που διαμορφώθηκε στη Δύση τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, της «συμπεριφοράς του ελεύθερου χρόνου», που ακριβώς επειδή αντιμετωπίζεται ως συμπλήρωμα του εργάσιμου χρόνου, αντανακλά τα χαρακτηριστικά του – αν το καλό εισόδημα, μέσω απασχόλησης σε υπηρεσίες του αέρα, είναι στόχος του εργαζομένου (τύπου «υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων», «επικοινωνιολόγος», «σύμβουλος επενδύσεων» κ.ο.κ.), και η ιδιωτική ζωή του δεν μπορεί παρά να αντανακλά τις συνειδησιακές στρεβλώσεις του. Εξ ου και η άνθηση που γνώρισε στην εν λόγω περίοδο ο λεγόμενος «καταναλωτικός Τύπος».
Πώς έγινε η άλωση
Γιατί σ’ όλο αυτό το προβληματικό σκηνικό που βιώνουμε από το 2009 κι εξής, ο ρόλος του Τύπου (καθημερινού και περιοδικού) υπήρξε κάτι περισσότερο από κρίσιμος – διαμόρφωσε το πρόβλημα, όντας μέρος του. Αν, λοιπόν, διατρέξουμε τις τρεις προηγούμενες δεκαετίες, θα διαπιστώσουμε τη συνέχεια και τη συνέπεια με την οποία ο Τύπος παραδόθηκε στα χέρια επιχειρηματιών και αλώθηκε από ανθρώπους που χρησιμοποίησαν την τέταρτη εξουσία για να βγάλουν χρήματα – συχνά με τρόπους και μεθόδους που σ’ ένα ευνομούμενο κράτος θα είχαν οδηγήσει στην αμείλικτη παρέμβαση της δικαιοσύνης. Μερικά παραδείγματα είναι ενδεικτικά:
* Το 1981, έτος που συνδέεται με την πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, πρωτοβγαίνει η καθημερινή εφημερίδα «Το Έθνος», εισάγοντας το μικρό, πρακτικότερο μέγεθος των λαϊκών βρετανικών εφημερίδων. Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ και του επιχειρηματία του «Έθνους» προχωρά εντός ενός δικτύου όπου ευδοκίμησε μία πρωτοφανής διαπλοκή του πολιτικού προσωπικού και επιφανών προσωπικοτήτων των ΜΜΕ – με διακύβευμα εμβληματικής σημασίας μεγάλα έργα, από εθνικούς δρόμους έως το τελευταίο πεδίο χοντρής μπίζνας που λέγεται «διαχείριση αποβλήτων».
Η παρένθεση που λέγεται Γιώργος Κοσκωτάς ενισχύει τη γενική εικόνα. Το 1982 αγοράζει τον εκδοτικό οργανισμό «Γραμμή Α.Ε.» από τον Παύλο Μπακογιάννη, το 1984 αγόρασε το 56% του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Κρήτης (η οποία αναπτύχθηκε εντυπωσιακά μέσα σε λίγα χρόνια από τις καταθέσεις ΔΕΚΟ), το 1987 αγοράζει τον Ολυμπιακό. Ο ίδιος προχώρησε στην έκδοση μιας καθημερινής εφημερίδας («24 Ώρες», που γρήγορα έκλεισε) κι εξαγόρασε άλλες τρεις αντικυβερνητικές εφημερίδες, τη «Βραδυνή», την «Εβδόμη» και την «Καθημερινή» (από την Ελένη Βλάχου το 1986).
Στον αστερισμό του lifestyle
* Τα του σκανδάλου Κοσκωτά στοιχεία (κυρίως αυτά που αφορούν την εμπλοκή πρωτοκλασάτων στελεχών της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) είναι γνωστά. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν στάθηκε αρκετό να προκαλέσει την υγιή αντίδραση του χώρου του Τύπου – πιθανόν γιατί οι παλιού τύπου εκδότες, που ασχολούνταν μόνο με τις εκδόσεις, είχαν πλέον εκλείψει.
Δεν ήταν μόνο αυτό. Η ιστορική επιστήμη αναγνωρίζει τη σημασία της προσωπικότητας στο ιστορικό γίγνεσθαι, αλλά στην Ιστορία εξίσου μεγάλη σημασία έχει και το «πνεύμα της εποχής». Και στην Ελλάδα είχαμε μόλις ανακαλύψει την κουλτούρα του lifestyle, τα in και out, την εμμονή με το ευ ζην. Το πλαίσιο της προσαρμογής και της υποταγής στα μακροχρόνια plans των δυτικών χρηματοπιστωτικών οργανισμών απαιτούσε τα δικά του Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που να υπηρετούν όχι το αναγνωστικό, αλλά το καταναλωτικό κοινό.
Συνομήλικοι του Γιώργου Κοσκωτά είναι τόσο ο Αντώνης Λυμπέρης όσο και ο Πέτρος Κωστόπουλος (γενν. 1953-54). Ο πρώτος, εκκινώντας από ειδικές εκδόσεις (περιοδικά «Surf και Ski», 1981, «Ο Κόσμος του Τένις»,1982, «Yachting», 1984 κ.ο.κ.) αποκτά την εμπειρία που χρειάζεται για να εκδώσει, λίγα χρόνια μετά, το 1988, το «Status», το πρώτο μηνιαίο αντρικό περιοδικό lifestyle. Η συνέχεια της διαδρομής έχει ενδιαφέρον, γιατί αποτυπώνει την παράλληλη εξέλιξη του λεγόμενου «καταναλωτικού Τύπου», των εντύπων δηλαδή που προωθούν, μέσω των επιταγών της μόδας και του lifestyle, την ιδεολογία της κατανάλωσης (με αρχές τύπου «όταν δεν είστε καλά, κάντε shopping-therapy!): το 1990 οι εκδόσεις Λυμπέρη εκδίδουν το «7 Μέρες TV», το 1992 το «Εγώ». Το 2000 οι εκδόσεις Λυμπέρη εισάγονται στο Χρηματιστήριο Αθηνών, παίρνουν το δικαίωμα έκδοσης του γυναικείου περιοδικού μόδας «Vogue» και αγοράζουν το 50% της Δέσμης Εκδοτικής, εκδότριας εταιρείας του «Αθηνοράματος» κι άλλων περιοδικών και οδηγών «υλικού πολιτισμού». Ακολούθησε η έκδοση κι άλλων περιοδικών («Glamour», «Life & Style» κ.ά.), μια τέτοια πολυσχιδής εκδοτική δραστηριότητα που προκαλούσε απορία για το αν και κατά πόσο αφορούσε ένα υπαρκτό αναγνωστικό κοινό. Αλλά σ’ αυτό θα επανέλθω.
Ο συνομήλικος του Λυμπέρη, Πέτρος Κωστόπουλος (ο γνωστός το πάλαι ποτέ και ως «φίλος του Λαλιώτη»), έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από το μηνιαίο «Κλικ» του Τερζόπουλου, που σύντομα αναδείχθηκε στο πρώτο από κάθε άποψη περιοδικό ποικίλης ύλης για κοινό νεανικό και μοδάτο. Όπως σημειώνει ο Άρης Τερζόπουλος, το «“Κλικ” δεν άντεξε την επιτυχία του» και σιγά σιγά μεταλλάχθηκε σ’ ένα περιοδικό lifestyle, που ειδικεύθηκε στην παραγωγή διασημοτήτων. Στο πνεύμα του μεταμοντέρνου αχταρμά, όλοι χωρούσαν κι όλοι άξιζαν τα λίγα λεπτά διασημότητας, για τα οποία πρώτος μίλησε ο Άντι Γουόρχολ.
Ο Κωστόπουλος θα δημιουργήσει την Ιmako το 1995, για να προχωρήσει στο εξής μόνος του στο δρόμο που χάραξε με το «Κλικ». Το μηνιαίο «Νitro» και το εβδομαδιαίο «Down Town» ακολούθησαν ένα πλήθος εβδομαδιαίων ή μηνιαίων περιοδικών («In Style», «Pink Woman», «Maxim», «OK!», «Esquire» κ.ά.), ενώ βασική παράμετρος στον τζίρο της Ιmako ήταν (και είναι) οι εταιρικές εκδόσεις (της Diners, της Citibank, της Αegean Airlines, του Mall κ.λπ.).
Η μη αναστρέψιμη παρακμή
Τα περιοδικά (και οι εφημερίδες) μέσα στη δεκαετία του ’90 πολλαπλασιάστηκαν πέραν κάθε λογικής (αποδεικνύοντας ότι αυτό στο οποίο διάφοροι επιμένουν, η «αυτορρύθμιση της αγοράς», δεν είναι νόμος γενικής ισχύος, αλλά ύποπτο θεώρημα των ακραίων του φιλελευθερισμού).  Η «λογική» που επικράτησε ήταν ο ολοένα μεγαλύτερος κατακερματισμός της πίτας του κοινού και διαφημίσεων σε μικρότερα μερίδια – όποιος είχε περισσότερα περιοδικά είχε και το μεγαλύτερο μέρος του χρήματος που κυκλοφορούσε.
Ο εκδοτικός πληθωρισμός και το καταναλωτικό πνεύμα που επικράτησε οδήγησε σε ακόμη πιο τρομακτικά επιφαινόμενα. Ο ιός του «καταναλωτικού Τύπου» χτύπησε αμείλικτα και στο όνομα της αύξησης της κυκλοφορίας και του ανταγωνισμού, χάντρες και καθρέφτες εν είδει προσφορών προστέθηκαν ως δέλεαρ των αναγνωστών, γεμίζοντας τα ελληνικά σπίτια μ’ ένα ασύλληπτο πλήθος άχρηστων, φθηνών αντικειμένων (θυμάστε την εποχή που όλα τα γυναικεία περιοδικά κυκλοφορούσαν με μία «πρακτική» τσάντα;).
Βασική συνέπεια της πολιτικής των «προσφορών» είναι ότι άλλαξε η σχέση του αναγνώστη με το έντυπο που αγοράζει: άλλοτε μετρούσε η ύλη του, τώρα ποιο έχει την καλύτερη προσφορά. Αυτό δεν είναι απλό γιατί μόλυνε και την ίδια τη δημοσιογραφική δουλειά – το πνεύμα με το οποίο εισέρχονταν στο χώρο η νέα γενιά των δημοσιογράφων. Η «μόλυνση» δεν εκδηλώθηκε μόνο στην ποιότητα των κειμένων των περιοδικών αλλά και των εφημερίδων.
Τα σοβαρά κείμενα, λ.χ., για τις τέχνες και τα γράμματα περιορίστηκαν εντυπωσιακά κι οι σελίδες των πολιτιστικών αλώθηκαν από το πνεύμα του lifestyle.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι σχετικές σελίδες των δύο πιο επιτυχημένων εφημερίδων των τελευταίων χρόνων, του «Πρώτου Θέματος» και της «Real News», είναι εντελώς light, χωρίς σοβαρή τεχνοκριτική, και κείμενα που θα επηρεάσουν και θα συζητηθούν. Αντ’ αυτού, ειδησούλες, παρουσιάσεις, κουτσομπολιό «επωνύμων».
Αλλά αυτά θα κοιτάμε τώρα; Εδώ προσφέρονται κουπόνια σούπερ μάρκετ! Ξέρω ανθρώπους που αγοράζουν 5 κι 6 φύλλα της εφημερίδας που τα πλασάρει. Αν η φτηνή έκδοση έχει 2 ευρώ και προσφέρει κουπόνι 6 ευρώ, το κέρδος στα 6 φύλλα είναι 4×6=24 ευρώ για αγορές στο σούπερ μάρκετ!). Και, ας είναι καλά η κρίση, η κυκλοφορία της εφημερίδας φτάνει τα 200.000 φύλλα.
Οι τελευταίες μέρες του «Επενδυτή»
Πριν από 20 χρόνια, ο «Επενδυτής», η πρώτη μεγάλη εφημερίδα του Σαββάτου, εισήγαγε μια νέα λογική και αισθητική (δες το ένθετο περιοδικό «Symbol», που ο πρώτος εκδότης εμπιστεύτηκε στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο) που γνώρισε ημέρες (κυκλοφοριακής) δόξης λαμπρές.
Οι λοιπές δραστηριότητες του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, ωστόσο, παρέσυραν την εφημερίδα σε μεγάλες περιπέτειες, που, ενωμένοι οι συντάκτες, με επικεφαλής τον Νίκο Φελέκη, ξεπέρασαν με τη διάδοχη μορφή του «Επενδυτή», τον «Κόσμο του Επενδυτή».
Σε λιγότερο από 10 χρόνια, ωστόσο, η εφημερίδα αντιμετωπίζει και πάλι προβλήματα, που εκκινούν από άλλες δραστηριότητες του εκδότη, αλλά συνδέονται άμεσα με όλη την ως άνω συνοπτική περιγραφή ενός προαναγγελθέντος θανάτου: με την κυριαρχία της lifestyle κουλτούρας, την υποταγή του Τύπου στο μοντέλο της κατανάλωσης, την εμπλοκή των εκδοτικών οργανισμών σε πολιτικά και επιχειρηματικά παιχνίδια και το ως εκ τούτης έλλειμμα αξιοπιστίας μεγάλου μέρους του δημοσιογραφικού λόγου.
Δεν είμαστε μόνοι μας
Η κρίση χτύπησε την πόρτα μας και ζητά άμεσο ξακαθάρισμα. Δεν είμαστε μόνοι μας. Οι οικονομικές εφημερίδες κλείνουν, οι αθλητικές το ίδιο, τα περιοδικά βλέπουν τις κυκλοφορίες τους να μειώνονται θεαματικά, η «Ελευθεροτυπία» αναζητά διάδοχη κατάσταση.
Στον Λυμπέρη οι μισθοί έχουν πέσει στα 600 ευρώ, στην Ιmako η παρακμή είναι εμφανής (περιοδικά κλείνουν και ο εκδότης, τζόβενο for ever, δοκιμάζει νέα καριέρα σε τηλεοπτικά προϊόντα τύπου «Dancing on ice»!).
Ένας σύνθετος, πολυεπίπεδος οικονομικός χώρος με χιλιάδες εργαζομένους, που δούλευε για χρόνια αγνοώντας τους κινδύνους του πληθωρισμού που ο ίδιος προκαλούσε (και στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι διαφημιστικές εταιρείες, με τα δικά τους άσχημα παιχνίδια), βρίσκεται στο χείλος  της καταστροφής.
Αλλά, επειδή η κρίση του Τύπου αφορά εξίσου την «πραγματική» οικονομία, το πολιτικό μοντέλο που επικρατούσε έως σήμερα, κι ένα μοντέλο ζωής που αποδείχθηκε πόσο στρεβλό είναι, μια νέα εποχή διαφαίνεται στον ορίζοντα, που θα οδηγήσει και στην υγιή ανανέωση και αναβάθμιση του Τύπου.
Η Ιστορία κάνει κύκλους και η σημερινή πτώση μπορεί να ονειρεύεται την νέα άνοδο. Με μας ή χωρίς, έχει δευτερεύουσα σημασία.
ΜΑΤΙΝΑ ΚΑΛΤΑΚΗ

Πηγή:

http://ergazomenoiependyti.wordpress.com

“Δημοσιογραφία Πολιτών”: Ιδέες από το μέλλον (Α μέρος)

“Δημοσιογραφία Πολιτών”: Ιδέες από το μέλλον (Α μέρος)

 

Γράφει ο Βασίλειος ΤακτικόςΔιευθυντής της SocialActivism και Oikopress

Το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου είχαμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε στο Χίλτον στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Εθελοντισμός χωρίς σύνορα”  μαζί με την Γεωργία Μπουρτζάλα την θεματική “Δημοσιογραφία Πολιτών” ως ζωντανό παράδειγμα  των ηλεκτρονικών εκδόσεων  socialactivism  και oikopress που ας σημειώσουμε εκδίδονται από ένα πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας με συμμετέχοντες τον Δήμο Αθηναίων και την Περιφέρεια Αττικής.

Με την παρουσία 40 περίπου συνεργατών που εργάζονται για το πρόγραμμα και της Αντιδημάρχου του Δήμου Αθηναίων κα Γιαννοπούλου είχαμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε ένα ζωντανό παράδειγμα που λειτουργεί από την θεωρία στην πράξη και συμβάλει στην οριζόντια επικοινωνία μεταξύ Κοινωνίας Πολιτών και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σε ένα χώρο που η διακίνηση της χρηστικής πληροφορίας και γνώσης δεν έχει εμπορευματική αξία αλλά μεγάλο κοινωφελές ενδιαφέρον.

Αυτή καταρχήν, θα μπορούσε να είναι και η πρώτη διάκριση της δημοσιογραφίας πολιτών έναντι στη συμβατική δημοσιογραφία καθώς η πληροφόρηση που παρέχει διακινείται μόνον όταν υπάρχει οικονομικό ενδιαφέρον ενώ η δημοσιογραφία πολιτών διακινεί την πληροφορία και τη γνώση σε κάθε περίπτωση που είναι χρηστική και αναγκαία στην κοινωνία.

Η σημασία της «δημοσιογραφίας πολιτών» ασφαλώς επεκτείνεται και σε άλλα πεδία καθώς συνδέεται με την συμμετοχική δημοκρατία, τους θεσμούς αλληλεγγύης, την κινητοποίηση ανθρωπίνων πόρων για την κοινωνική οικονομία και την καταπολέμηση της φτώχειας αλλά και στις δυνατότητες που παρέχει το Ιντερνέτ για κοινωνικό ψηφιακό ακτιβισμό.

Αυτές περίπου ήταν οι θεματικές που αναπτύχθηκαν τόσο στην ομιλία όσο και στον διάλογο που ακολούθησε αντιλαμβανόμενοι όλοι την στρατηγική της σημασία. Επίσης έγινε αναφορά στη σημασία της δημοσιογραφίας πολιτών, στην κοινωνικοποίηση της γνώσης και την αυτοδιαχείριση της επικοινωνίας και συνδέθηκε με το ζήτημα της αντιμετώπισης του σφετερισμού των διαμεσολαβητών που ενδημεί στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Ας μείνουμε στα κομβικά σημεία αυτής της διάλεξης που ασφαλώς δεν εξαντλεί το θέμα και θα χρειαστεί να επανέλθουμε με ένα σχετικό αφιέρωμα που ετοιμάζεται.

Δημοσιογραφία πολιτών και συμμετοχικής δημοκρατίας.

Η δημοσιογραφία πολιτών,  συνδέεται, πρώτα από όλα από τον εθελοντικό της χαρακτήρα, την συμμετοχική της  προσφορά προς όφελος της κοινωνίας χωρίς άμεσα οικονομικά ανταλλάγματα. Το όραμα  για  το δέον γενέσθαι στην πολιτεία, ταυτίζεται με την συμμετοχική δημοκρατία γιατί δεν διαμεσολαβείται από επιχειρήσεις και από επαγγελματίες δημοσιογράφους και πολιτικούς. Η διάκριση αυτή έχει μεγάλη σημασία  καθώς γνωρίζουμε πως ότι διαμεσολαβειται ή αντιπροσωπεύεται έχει μέσα του  την ανθρώπινη αδυναμία  μπροστά στην εξουσία , την τάση του σφετερισμού  της εκπροσώπησης από όπου πηγάζει  και η διαφθορά  της πολιτικής. Όταν καλείται σήμερα η συμμετοχική δημοκρατία να περιορίσει τις τάσεις του σφετερισμού και της διαφθοράς είναι φανερό ότι χρειάζεται πάνω από όλα την συμμετοχή των πολιτών στα κοινά και προς σ’αυτο το σκοπό η δημοσιογραφία πολιτών είναι το πιο κατάλληλο εργαλείο επικοινωνίας για τα κινήματα πολιτών και τον κοινωνικό ακτιβισμό.

Δημοσιογραφία πολιτών, αντικειμενικότητα και πλουραλισμός της έκφρασης.

Πολλοί επικρίνουν την δημοσιογραφία πολιτών εστιάζοντας στην δραστηριότητα ορισμένων bloggers για έλλειψη αντικειμενικότητας, δημοσιογραφικής δεοντολογίας και για παραβίαση της νομιμότητας όταν οι bloggers καταγγέλλουν και πολλές φορές συκοφαντούν μέσα από την ανωνυμία τους ιδιώτες.

Ασφαλώς εδώ δεν μιλούμε για “Δημοσιογραφία πολιτών” που παραβιάζει την νομιμότητα και το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη δημοσιογραφικής δεοντολογίας αλλά η προαίρεση  που έχει ο κάθε πολίτης να σέβεται ή να μην σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Γιατί αυτός που συκοφαντεί είτε δια μέσω του τύπου είτε με διαφορετικό τρόπο παρανομεί και εκτίθεται ανεξαρτήτως εάν είναι δημοσιογράφος ή απλός πολίτης  μέσω Ιντερνέτ και παραμένει ασύλληπτος αυτό είναι πρόβλημα άλλης τάξεως και όχι καθαυτής της δημοσιογραφίας πολιτών που λαμβάνει πλέον θεσμικό χαρακτήρα μέσω Ιντερνέτ.

Μια ιντερνετική εφημερίδα ή ένα περιοδικό ίσα-ίσα παρέχει την θεσμική βάση για να ελεγθεί από τα αρμόδια όργανα όπως μια έντυπη συμβατική εφημερίδα.

Όσο για την “αντικειμενικότητα” και δεοντολογία της επαγγελματικής δημοσιογραφίας έναντι της δημοσιογραφίας πολιτών, όταν το εξετάσουμε το θέμα από ρεαλιστική σκοπιά είναι σαν να ρωτάμε ποιός πραγματικά εκτίθεται περισσότερο στον πειρασμό της εξαγοράς πολιτικής συνείδησης, ο απλός πολίτης ή επαγγελματίας πολιτικός που με την ψήφο του κρίνονται πολλά. Η απάντηση είναι προφανής γνωρίζοντας πάντα ότι δεν είναι όλοι οι αντιπρόσωποι άμεμπτοι και ότι υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα που θίγονται ή ευνοούνται από τις αποφάσεις του πολιτικού και την πέννα του δημοσιογράφου και έχουν την δυνατότητα να ασκούν οικονομική πίεση.

Πού βρίσκεται λοιπόν η αντικειμενικότητα;

Η αντικειμενικότητα καταρχήν δεν βρίσκεται πουθενά ολοκληρωμένη, ατόφια , αυθεντική στην εξατομικευμένη υποκειμενικότητα του κάθε πολίτη, του δημοσιογράφου και επαγγελματία πολιτικού παρά μόνον ως κοινή συνισταμένη των πολλών υποκειμενικών απόψεων όπως γίνεται με την διαδικασία των δημοσκοπήσεων.

Έτσι «αντικειμενικότητα» στην πολιτική είναι αυτό που πιστεύουν και που θέλουν οι πολλοί υπό την αμφισβήτηση και αίρεση της μειοψηφίας  που είναι θεμιτό να διεκδικεί να γίνει πλειοψηφούσα άποψη. Το αντικείμενικό είναι μια διαρκής διεκδίκηση στο δημοκρατικό παιχνίδι. Η δημοσιογραφία πολιτών επομένως δεν είναι εξ επαγγέλματος αντικειμενική αλλά υποκειμενική όπως και η συμβατική αλλά υπηρετεί ένα νέο τρόπο την αυθεντική δημοκρατία  και ιδιαίτερα την συμμετοχική δημοκρατία  χωρίς διαμεσολάβηση και αυτό την αντικειμενοποιεί ως κοινή συνισταμένη του πλουραλισμού της έκφρασης.

Η Δημοσιογραφία πολιτών, όπως και η δημοκρατία δεν πραγματεύεται την επιστημονική αλήθεια  γιατί κάτι τέτοιο  δεν υπάρχει στην πολιτική αλλά μέσα από τον  πλουραλισμό της έκφρασης.

Ο πλουραλισμός της έκφρασης που εκδηλώνεται μέσω του ιντερνετ είναι το κύριο χαρακτηριστικό της δημοσιογραφίας πολιτών, καθώς στις μέρες μας κάτι τέτοιο συμβαίνει περισσότερο από ποτέ άλλοτε εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τον κοινωνικό έλεγχο και αυτοπεριορισμό από την ίδια την συμμετοχή της κοινωνίας στην όλη διαδικασία.

Δημοσιογραφία πολιτών ως εργαλείο κοινωνικοποίησης της γνώσης και του κοινωνικού ακτιβισμού.

Το κίνημα του διαφωτισμού τον 18^ο αιώνα είχε ως βασικό ζητούμενο την κοινωνικοποίηση της γνώσης, την διάδοση της επιστημονικής αλήθειας έναντι του σκοταδισμού των φιλελεύθερων και ανθρωπιστικών ιδεών, την αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού και την μαζική εκπαίδευση στα σχολεία.

Σε εκείνη την εποχή η επικοινωνιακή τεχνική διαδικασία βασίστηκε στην τυπογραφία, στην διάδοση των πρώτων εφημερίδων και στους πρώτους επαγγελματίες δημοσιογράφους.

Ο νέος διαφωτισμός σήμερα με ζητούμενο την κοινωνικοποίηση της γνώσης ασφαλώς δεν έχει να αντιμετωπίσει τα ίδια προβλήματα ούτε να χρησιμοποιήσει τα ίδια μέσα.

Δεν χρειάζεται σήμερα να είναι κανείς ειδικός τυπογράφος, δημοσιογράφος, δάσκαλος ή διανοούμενος με την ευρύτερη έννοια για να συμμετέχει στη διαδικασία διάδοσης ενός μηνύματος από τα μαζικά μέσα επικοινωνίας. Το διαδίκτυο είναι ανοιχτό σε όλους αφού ελάχιστοι πλέον είναι αναλφάβητοι, και είναι ένα διαδραστικό μέσο που ο καθένας μπορεί να είναι πομπός και δέκτης ταυτόχρονα. Αυτή η τεχνολογική ευκολία που σε όλους προσφέρεται δεν εξασφαλίζει όμως αυτόματα και την έξυπνη κοινωφελή διαχείριση της γνώσης.

Η γνώση και η επίγνωση που στην ουσία διακινείται από όλη αυτή τη διαδικασία, είναι σύνθεση πληροφοριών. Χρειάζεται συνεργασία για να είναι πλούσια και χρηστική στην διάδοση της χρειάζεται ατομική και συλλογική επεξεργασία. Έτσι ο νέος διαφωτισμός στην ουσία του είναι μια διαρκής σύνθεση για την έξυπνη διαχείριση της γνώσης και η δημοσιογραφία πολιτών ένα από τα εργαλεία της διάδοσής του.

 

Τα περιοδικά είναι πολύ σκληρά για να πεθάνουν

Τα περιοδικά είναι πολύ σκληρά για να πεθάνουν

 H απειλή του Internet έκανε τα περιοδικά πιο έξυπνα.
Η ιδέα ότι τα έντυπα έχουν πεθάνει επικρατεί εδώ και αρκετά χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του αργού θανάτου τους είναι η "μετανάστευση" των διαφημίσεων προς το διαδίκτυο, οπού το κόστος είναι σαφώς πολύ μικρότερο.

Καθώς η καταιγίδα κόπασε, τα περιοδικά κινήθηκαν έξυπνα σύμφωνα με τον Εconomist και παρά τη βαριά ύφεση που αντιμετώπισαν, κατάφεραν χάρη στην ευελιξία τους να επιζούν και να εξελίσσονται.

Το 2011, στη Βόρεια Αμερική , άνοιξαν περισσότερα περιοδικά απ' ότι έκλεισαν για δεύτερη συνεχή χρονιά. Το "κοινό" των περιοδικών αναπτύσσεται γρηγορότερα από εκείνο της τηλεόρασης και των εφημερίδων, ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες. Αντίθετα με τις εφημερίδες, τα περισσότερα περιοδικά δεν έχασαν μεγάλα κέρδη από τη μετακόμιση των διαφημίσεων προς το διαδίκτυο. Ο λόγος είναι ότι αυτό το είδος των εντύπων αποτελεί πηγή έμπνευσης και προτύπων για πολύ κόσμο. Αυτό, όπως είναι αναμενόμενο δεν περνάει απαρατήρητο από τους διαφημιστές, με αποτέλεσμα να επενδύουν. «Οι άνθρωποι ταυτίζονται με τα περιοδικά που διαβάζουν και γι' αυτό οι διαφημιστές τους αγαπούν» τονίζει το δημοσίευμα. Με την εμφάνιση των ταμπλετών, τα δεδομένα άλλαξαν για τα καλά καθώς οι διαφημιστές είναι διατεθειμένοι να δαπανούν περισσότερα χρήματα για μια διαφήμιση που εμφανίζεται στην ψηφιακή έκδοση των περιοδικών, σε σύγκριση με μια διαφήμιση στο διαδίκτυο. Οι ίδιοι παραδέχονται ότι η υψηλή ανάλυση και ποιότητα της εικόνας δικαιολογεί το ακριβότερο κόστος. Υπάρχουν, όμως και εκδότες που δεν επενδύουν τόσο πολύ στις διαφημίσεις, όσο στην πίστη των αναγνωστών τους. Πέρα από τους συνδρομητές, τα περιοδικά εφευρίσκουν καινούργιους τρόπους ώστε να κερδίζουν χρήματα. Οι εκδότες που βγαίνουν κερδισμένοι είναι αυτοί που "μετατρέπουν" το περιοδικό τους σε επιχείρηση υπηρεσιών μάρκετινγκ, η οποία βασίζεται στην καταγραφή των αναγνωστικών προτιμήσεων. Με αυτόν τον τρόπο οι διαφημιστές μπορούν να έχουν μεγαλύτερη και πιο αποτελεσματική έμμεση πρόσβαση στους αναγνώστες. Όσο λοιπόν υπάρχουν τραπεζάκια στα σαλόνια, ο κόσμος θα έχει πάντα την ανάγκη να ακουμπήσει κάτι πάνω σε αυτά.

Πηγή:
www.lifo.gr

Στο 1,3 δισ. τα χρέη εφημερίδων – περιοδικών

 

Στο 1,3 δισ. τα χρέη εφημερίδων – περιοδικών

• 

 Μέσα σε μια τριετία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα έπαθαν καθίζηση αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν σε ένα ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον. Με τα διαφημιστικά έσοδα να βρίσκονται σε διαρκή πτώση, την κρατική διαφήμιση σχεδόν ανύπαρκτη και τις ζημιές να συσσωρεύονται εδώ και χρόνια άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.

Κι αν χθες, χαρτογραφώντας τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ (τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς) καταγράψαμε χρέη που ξεπερνούν τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ, σήμερα, επιχειρώντας το ίδιο για τις εφημερίδες και τα περιοδικά που εκδίδονται στη χώρα, φαίνεται οι συνολικές τους υποχρεώσεις να αγγίζουν το 1,3 δισ. ευρώ. Κι από αυτές, τα βραχυπρόθεσμα χρέη, αυτά δηλαδή που πρέπει σύντομα να αναχρηματοδοτηθούν, φτάνουν το ένα δισ. ευρώ!
Ηδη κάποιες εφημερίδες δεν άντεξαν και έχουν κατεβάσει «ρολά» όπως το καθημερινό «Βήμα», η «Απογευματινή» και η «Ελευθεροτυπία», ενώ ο «Επενδυτής» σώθηκε την τελευταία στιγμή και παρέμεινε στις «επάλξεις», καθώς υπήρξε συμφωνία και αλλαγή ιδιοκτησίας.
Μεγάλοι εκδοτικοί όμιλοι, εισηγμένοι στο Χρηματιστήριο Αξιών, αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα παρά τις συνεχόμενες περικοπές αμοιβών, τις απολύσεις, τις εθελούσιες εξόδους που έχουν πραγματοποιήσει (και συνεχίζουν) την τελευταία τριετία.
Εθελούσια και απολύσεις
Μόλις πριν από λίγες μέρες εθελούσια έξοδος ανακοινώθηκε τόσο στην «Καθημερινή» όσο και στα «Νέα», ενώ στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη (ΔΟΛ) ανακοινώθηκαν αιφνιδίως και απολύσεις (από τα περιοδικά) με τις πληροφορίες να θέλουν και «συνέχεια προσεχώς», χωρίς να αποκλείονται και νέες περικοπές σε μισθούς.
Σε δυσχερή κατάσταση βρίσκεται και ο «Αδέσμευτος Τύπος», στον οποίο οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι για τέσσερις μήνες και η κατάσταση στον χώρο του Τύπου δεν έχει τελειωμό.
Ο ΔΟΛ, που έκλεισε την καθημερινή έκδοση της εφημερίδας «Το Βήμα» (2010) ανακοίνωσε ήδη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 7,5 εκατ. ευρώ με καταβολή μετρητών και στόχο, όπως ανακοινώθηκε, την επιστροφή των μετοχών της εταιρείας στην κύρια αγορά του Χρηματιστηρίου από αυτήν της επιτήρησης, στην οποία βρίσκεται λόγω του ύψους των ζημιών του ομίλου σε σχέση με τα ίδια κεφάλαιά του.
Αλλά και ο Πήγασος (Ομιλος Μπόμπολα), που εκδίδει μεταξύ άλλων τις εφημερίδες «Εθνος» και «Ημερησία» ανακοίνωσε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, χωρίς να διευκρινίζεται το ύψος, αλλά με την επισήμανση ότι ήδη έχει καταβληθεί μέρος αυτού ενώ γίνονται και διαβουλεύσεις χρηματοδοτικής αναδιάρθρωσης…
Είναι σαφές ότι στόχος είναι να διατηρηθούν ζωντανοί οι δύο όμιλοι αναμένοντας σε σύντομο χρονικό διάστημα βέβαια και αναχρηματοδοτήσεις ή επαναδιακανονισμούς δανειακών υποχρεώσεων που έχουν σε πιστωτικά ιδρύματα.
Παράλληλα, ακούγονται ολοένα και περισσότερο σενάρια συγχωνεύσεων τμημάτων, λειτουργιών ή ακόμη και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (χωρίς να αποκλείονται και τα λουκέτα) με στόχο τη μείωση λειτουργικού κόστους και κατ” επέκταση των ζημιών που εξακολουθούν να καταγράφονται.
Τρόικα και ανακεφαλαιοποιήσεις
 Οι τράπεζες με τη σειρά τους περιμένουν τις δικές τους ανακεφαλαιοποιήσεις, έχοντας και οι ίδιες πλέον ασφυκτικό έλεγχο από την τρόικα εξωτερικού αλλά και εσωτερικού.
Μετά την ανακεφαλαιοποίησή της αναμένεται κάθε τράπεζα να αρχίσει να τροφοδοτεί την αγορά με κάποια ρευστότητα, που σημαίνει νέα δάνεια ή αναχρηματοδοτήσεις παλαιών. Μόνο που αυτό πλέον θα γίνεται υπό το άγρυπνο βλέμμα ξένων επιτρόπων και ειδικά για δάνεια που θα ξεπερνούν τα 8.000.000 ευρώ θα υπάρχει αυστηρότατος έλεγχος.
Χαρακτηριστικό των αρνητικών αποτελεσμάτων των εκδοτικών ομίλων τα τελευταία χρόνια είναι και το ότι από τις άλλοτε 13 εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών ελληνικές εταιρείες ΜΜΕ έχουν απομείνει εννέα.
Οι καλά γνωρίζοντες τα συγκεκριμένα δεδομένα επισημαίνουν ότι από τους ισολογισμούς τους φαίνεται μείωση του κύκλου εργασιών τους που αγγίζει σχεδόν το 60%. Σύμφωνα με τα στοιχεία για το πρώτο εξάμηνο του 2012 οι επτά εισηγμένες στο Χ.Α. εταιρείες ΜΜΕ που βρίσκονται εν λειτουργία (Πήγασος, Τηλέτυπος, ΔΟΛ, Καθημερινή, Ναυτεμπορική, Αττικές Εκδόσεις και Τεχνικές Εκδόσεις) καταγράφουν συνολικό κύκλο εργασιών 189,14 εκατ. ευρώ με τα χρέη τους σε τράπεζες να αγγίζουν τα 481,4 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με τους ισολογισμούς του 2011 ο ΔΟΛ φαίνεται να έχει συνολικές υποχρεώσεις 128,8 εκατ. ευρώ με τα βραχυπρόθεσμα χρέη του να φτάνουν τα 89,5 εκατ. ευρώ. Το «Εθνος Εκδόσεις Α.Ε.» έχει συνολικές υποχρεώσεις 37,1 εκατ. ευρώ με τα 33 εκατ. ευρώ να είναι βραχυπρόθεσμες, ενώ άλλα 16,5 εκατ. ευρώ συνολικές υποχρεώσεις καταγράφονται στην Pegasus Magazine Publications A.E. που έχει βραχυπρόθεσμα χρέη 15,9 εκατ. ευρώ.
Αλλα 10,2 εκατ. ευρώ συνολικά χρέη έχει και η «Ημερησία ΑΕΕ» με τα 9,4 εκατ. ευρώ να είναι βραχυπρόθεσμα.
Στα 74,5 εκατ. ευρώ ανέρχονται οι συνολικές υποχρεώσεις για τις «Καθημερινές Εκδόσεις Α.Ε.» με 59,6 εκατ. ευρώ εξ αυτών να είναι βραχυπρόθεσμες. Αλλα 5,5 εκατ. ευρώ συνολικές υποχρεώσεις έχει η «Καθημερινή Α.Ε.» με τα βραχυπρόθεσμα χρέη να φτάνουν τα τρία εκατ. ευρώ.
Με κατεβασμένα ρολά
Οι ΝΕΠ Εκδόσεις ΑΕ έχουν συνολικές υποχρεώσεις 68,3 εκατ. ευρώ με τις βραχυπρόθεσμες να φτάνουν τα 32,8 εκατ. ευρώ. Στα 22,3 εκατ. ευρώ φτάνουν τα χρέη του «Real Media AE Εκδόσεις» με τα 21,6 εκατ. ευρώ να είναι βραχυπρόθεσμα.
Και στον τομέα των εφημερίδων εντοπίζονται ορισμένες που οι ισολογισμοί τους αφορούν το 2010 για διάφορους λόγους. Ετσι, η «Τεγόπουλος Χ.Κ. Εκδόσεις Α.Ε.», το αίτημα της οποίας για ένταξη στο περιβόητο άρθρο 99 απορρίφθηκε, εμφανίζεται με συνολικές υποχρεώσεις 69,9 εκατ. ευρώ και βραχυπρόθεσμα χρέη 24,6 εκατ. ευρώ, ενώ η «BESTEND A.E.» έχει συνολικές υποχρεώσεις 43,8 εκατ. ευρώ με τα βραχυπρόθεσμα χρέη της να φτάνουν τα 42,8 εκατ. ευρώ.
Στα 56,3 εκατ. ευρώ φτάνουν οι συνολικές υποχρεώσεις της «Χρυσής Ευκαιρίας Εκδόσεις Α.Ε.» με τις βραχυπρόθεσμες να μην ξεπερνούν τα 9,2 εκατ. ευρώ. Η «Εξπρές – Ομιλος Καλοφωλιά Α.Ε.» έχει συνολικές υποχρεώσεις 20,7 εκατ. ευρώ με τα βραχυπρόθεσμα χρέη να αγγίζουν τα 18,9 εκατ. ευρώ.
Στα περιοδικά, ο όμιλος «Λυμπέρη Εκδόσεις Α.Ε.», που κατέβασε ρολά πρόσφατα, έχει καταγεγραμμένες συνολικές υποχρεώσεις 51,3 εκατ. ευρώ με τα ληξιπρόθεσμα χρέη να φτάνουν τα 35,7 εκατ. ευρώ.
Σωρευμένα χρέη με βάση ισολογισμό του 2010 συνολικού ύψους 222,9 εκατ. ευρώ εμφανίζουν οι «Modern Times A.E.» (που επίσης έχουν βάλει «λουκέτο») με τα βραχυπρόθεσμα χρέη να φτάνουν τα 210,6 εκατ. ευρώ.
Με κατεβασμένα «ρολά» είναι και η «ΙΜΑΚΟ Media ΑΕ» που έχει συνολικές υποχρεώσεις 52,5 εκατ. ευρώ με τις βραχυπρόθεσμες να φτάνουν περίπου τα 44,5 εκατ. ευρώ.

Του Σωτήρη Μανιάτη

Πηγή:

www.efsyn.gr

Δημοσιογραφία των πολιτών

Δημοσιογραφία των πολιτών

Γράφει η Ευαγγελία Κωτσοβίνου,

Γεωπόνος, Γ.Π.Α, M.Sc.

ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ…

ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

Η παραδοσιακή δημοσιογραφία αναφέρεται στην πρωτογενή παραγωγή ειδήσεων και πληροφοριών. Ο επαγγελματίας δημοσιογράφος έχει επιφορτιστεί με την έγκαιρη, έγκυρη, καίρια και υπεύθυνη ενημέρωση των πολιτών. Σε όλο αυτό το εγχείρημα έρχεται να συνεισφέρει και η νέα ψηφιακή τεχνολογία με την χρήση των κοινωνικών δικτύων (social media). Ο νέος όρος «δημοσιογραφία των πολιτών» ή αλλιώς «συμμετοχική δημοσιογραφία» αναφέρεται στην νέα δυνατότητα όλων να γίνουν παραγωγοί μιας πληροφορίας…

Τα κοινωνικά δίκτυα όπως οι προσωπικές ιστοσελίδες (blogs), το facebook, το twitter, καθώς και οι ηλεκτρονικές εφημερίδες έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα τη διαδραστικότητα. Διαδραστικότητα (interactive) σημαίνει αλληλεπίδραση με την κοινωνία, η οποία κρίνει, επιβεβαιώνει ή αποδοκιμάζει…

Οι πολίτες γίνονται ενεργοί πολίτες, όχι απλοί καταναλωτές των πληροφοριών αλλά και οι ίδιοι μπορούν να πληροφορήσουν και να σχολιάσουν. Ο πολίτης παύει να μένει αδιάφορος σε ότι ακούει, διαβάζει και βλέπει. Αυτό φέρνει μια ανατρεπτική καμπή στα τεκταινόμενα καθώς μπορεί η άποψη του να επηρεάσει και άλλους συμπολίτες να την υιοθετήσουν και να την αφουγκραστούν.

Η ψηφιακή εποχή χαράζει το δρόμο προς μια εναλλακτική πορεία για τη διακίνηση των απόψεων, των ιδεών και των γεγονότων, χωρίς φραγμούς, με ισοτιμία όλων όσων επιθυμούν να εκφραστούν απαλλαγμένοι από κάθε τι συμφεροντολογικό. Αλλά και ακόμα η άποψη όσον υποστηρίζουν ότι κανείς δεν είναι απαλλαγμένος από το ίχνος της υποκειμενικότητας όταν γράφει, σχολιάζει ή/και παραθέτει μια είδηση, αυτό είναι καλύτερο όταν όλοι μπορούν να συμμετάσχουν και παρατίθενται πληθώρα απόψεων…. «Όλες οι υποκειμενικότητες συνθέτουν την αντικειμενικότητα». Δηλαδή, όλες οι υποκειμενικές απόψεις μπορούν να ενσωματωθούν στο όλον της αντικειμενικότητας! Η δύναμη του αντιλόγου στις απόψεις των επαγγελματιών και η χειραφέτηση των πολιτών προσδοκούν μια δίκαιη κοινωνία και προπάντων δημοκρατική με όλη τη σημασία της λέξεως…

Εξάλλου, τα νέα μέσα παρέχουν ευκολίες διάδοσης μιας πληροφορίας μέσω του βίντεο και του κειμένου, όπου ο τελικός δείκτης λαμβάνει στα γρήγορα την νέα πληροφορία, την εξακριβώνει και βεβαίως μπορεί να την σχολιάσει άμεσα. Ακόμα, έχει τη δυνατότητα να διασυνδεθεί με άλλους ιστότοπους (links) και άρθρα παρόμοιου ενδιαφέροντος. Η διαδραστικότητα είναι το μεγάλο ατού…

Η Κοινωνία της Πληροφορίας καθορίζει τα χαρακτηριστικά της διαδικτυακής δημοσιογραφίας αλλά και αναπροσδιορίζει το γενικότερο ρόλο αυτού του επαγγέλματος/λειτουργήματος του δημοσιογράφου. Δηλαδή το επάγγελμα του δημοσιογράφου δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι αλλοιώνεται και παραμερίζεται από τη νέα τεχνολογία, αλλά ότι ενδυναμώνει με τη βοήθεια όλων των πολιτών. Το λειτούργημα του δημοσιογράφου είναι και παραμένει αξιόλογο και άκρως απαραίτητο μιας και παρέχει έγκαιρα και έγκυρα τις ειδήσεις, τα γεγονότα και γενικά όλες τις πληροφορίες και τα συμβάντα. Ο πολίτης δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να δράσει επαγγελματικά και να ενημερώσει πλήρως τους άλλους… Σίγουρα όμως μπορεί να προσθέσει και αυτός το λιθαράκι του στην Κοινωνία της Πληροφορίας που οι εξελίξεις των γεγονότων ποτέ μα ποτέ δεν σταματούν.

Κλείνοντας, αυτό που έχει σημασία να τονισθεί και υπογραμμισθεί είναι η επικοινωνία… ο δημοσιογράφος επικοινωνεί με το κοινό αμφίδρομα (feed back), καθώς και το κοινό επικοινωνεί με τον αρθρογράφο, παραθέτοντας τον σχολιασμό του. Ήδη υπάρχει «ειδικό ηλεκτρονικό τμήμα», για κάθε έντυπη και ηλεκτρονική εφημερίδα, καθότι η μεγάλη επισκεψιμότητα των ιστοσελίδων και των blogs επιβεβαιώνει αυτήν την αναγκαιότητα για κάθε πολίτη. «Τα social media καθιστούν όλους μας οιονεί πηγές πληροφόρησης, ωστόσο πάντα θα υπάρχει ανάγκη για ποιοτικό ρεπορτάζ που θα βγάλει την είδηση στην επιφάνεια».

ΠΗΓΕΣ:

• http://www.eled.gr/

• http://www.monde-diplomatique.gr/

http://www.skai.gr/news/technology/

Η πρώτη επίσημη παρουσίαση των δύο ηλεκτρονικών εφημερίδων «Social Activism Αθηνών» και «Oίκοpress»

Η πρώτη επίσημη παρουσίαση των δύο ηλεκτρονικών εφημερίδων «Social Activism Αθηνών» και «Oίκοpress»

 

Γράφει η Αναστασία Πρίφτη,
Κοινωνική Ανθρωπολόγος

Το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012, στο πλαίσιο του «5ου Φεστιβάλ Εθελοντισμού Χωρίς Σύνορα – Έλληνας πολίτης, Ευρωπαίος πολίτης», που φιλοξενήθηκε στο πολυσυνέδριο «Money Show», στο Hilton Athens, έγινε η πρώτη επίσημη παρουσίαση των δύο ηλεκτρονικών εφημερίδων «Social Activism Αθηνών» και «Οίκοpress». Η παρουσίαση είχε το γενικό τίτλο «Δημοσιογραφία πολιτών» και κατά τη διάρκεια της έγιναν εισηγήσεις από τους: κ. Βασίλειο Τακτικό, Διευθυντή των δύο εφημερίδων, κα Γεωργία Μπουρτζάλα, Υπεύθυνη Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων της ΑΜΚΕ «Ερύμανθος» και κ. Ευάγγελο Σπινθάκη, εκπαιδευτικό, πρόεδρο της Ένωσης Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κορινθίας και εκπρόσωπο του Παρατηρητηρίου των Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών για την Πελοπόννησο.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε και απεύθυνε χαιρετισμό εκ μέρους του Δήμου Αθηναίων η κα Καλλιόπη Γιαννοπούλου, Αντιδήμαρχος. Παρόντες ήταν επίσης, ο κ. Θανάσης Κατερινόπουλος, Συντονιστής – Διαχειριστής της Πανελλήνιας Ένωσης Συμπράξεων Κοινωνικής Οικονομίας (ΠΕΣΚΟ), η κα Βούλα Λάμπρου, Γραμματέας της ΠΕΣΚΟ, ο κ. Αχιλλέας Αδαμαντιάδης, μέλος της ΑΜΚΕ «Άξιον Εστί», κα Χρυσή Φυτοπούλου, εκπρόσωπος της ΑΜΚΕ «Ίριδα» και πολλοί ακόμα εκπρόσωποι Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών, συντάκτες των δύο εφημερίδων και ευρύτερο ενδιαφερόμενο κοινό.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με μία συνοπτική και εμπεριστατωμένη παρουσίαση της κας Γεωργίας Μπουρτζάλα, η οποία έδωσε στο κοινό μία πλήρη εικόνα των δύο εφημερίδων, του πλαισίου λειτουργίας τους, των στόχων, της θεματολογίας και των προτάσεών τους προς το κοινό.

Από την παρουσίαση αυτή παραθέτουμε τα παρακάτω χρήσιμα στοιχεία:

Σκοπός των ηλεκτρονικών εκδόσεων «Social Activism Αθηνών» και «Οίκοpress» είναι η ανάδειξη του κοινωνικού ακτιβισμού, της συμμετοχικής δημοκρατίας, της κοινωνικής οικονομίας και των καλών πρακτικών. Ο σκοπός αυτός εξυπηρετείται μέσω του εγχειρήματος της «Δημοσιογραφίας πολιτών».

Το όραμα αυτής της δράσης είναι η αφύπνιση των πολιτών και των φορέων σε ζητήματα που αφορούν: α) τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, β) την αναβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος, γ) την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας και δ) τη διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης αναπτύχθηκαν επίσης, τα πολλαπλά οφέλη της «Δημοσιογραφίας πολιτών», η οποία έχει τη δυνατότητα να: α) προβάλλει τις αξίες της ισηγορίας και του πλουραλισμού των απόψεων, β) λειτουργεί ως πεδίο εκδημοκρατισμού και εξωκοινοβουλευτικής έκφρασης του δημόσιου συμφέροντος γ) προβάλλεται ως το υγιές αντίβαρο κόντρα στην καθεστωτική και διεφθαρμένη δημοσιογραφία και δ) είναι πολλές φορές πιο αντικειμενική από την παραδοσιακή δημοσιογραφία, γιατί προκύπτει από τη σύνθεση των εκάστοτε υποκειμενικών απόψεων.

Τα οφέλη της «Δημοσιογραφίας πολιτών» αναδεικνύονται μέσω των εν λόγω ηλεκτρονικών εκδόσεων, τις οποίες υποστηρίζουν 48 ωφελούμενοι άνεργοι με ποικίλες επιστημονικές ειδικότητες. Αυτό το σημαντικό ανθρώπινο κεφάλαιο, σύμφωνα με την παρουσίαση της κας Μπουρτζάλα, υλοποιεί στην ουσία δράσεις κοινωνικού ακτιβισμού σε μία διαδικασία μάθησης επί το έργω.  

Στη συνέχεια η Υπεύθυνη Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων της ΑΜΚΕ «Ερύμανθος» ανέφερε επιγραμματικά τις βασικές θεματικές που επεξεργάζονται οι δύο εφημερίδες και την παράλληλη λειτουργία τους ως πεδίου στο οποίο αναδεικνύεται το έργο των δομών του Δήμου Αθηναίων και των δράσεων της Περιφέρειας Αττικής, αλλά και των Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών.

Η παρουσίαση καταλήγει με μία πρόταση που αφορά στη δημιουργία ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου αλληλεγγύης και συμμετοχής των πολιτών για την αντιμετώπιση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Στο πλαίσιο αυτό καλούνται όλοι οι ενεργοί πολίτες να συμβάλλουν στην υλοποίηση δράσεων κοινωνικής οικονομίας και οι δήμοι σε συνεργασία με τις Οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών να συνάψουν μνημόνια συνεργασίας για την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας στην χώρα μας.

Οι δύο ηλεκτρονικές εκδόσεις φιλοδοξούν με συμμάχους την οριζόντια επικοινωνία και τη «Δημοσιογραφία πολιτών», να συμβάλλουν στο συντονισμό των Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την ανάπτυξη κοινωνικών συμπράξεων.

Μετά την παρουσίαση της κας Μπουρτζάλα ακολούθησε μία στοχευμένη επί της ουσίας της εκδήλωσης εισήγηση του κ. Βασίλειου Τακτικού, Διευθυντή των δύο εφημερίδων. Ο κ. Τακτικός παρουσίασε στο κοινό την ιδέα της δημιουργίας των δύο ηλεκτρονικών εφημερίδων. Στάθηκε ιδιαίτερα στον σκοπό και τη φιλοσοφία αυτού του εγχειρήματος, του οποίου ο ίδιος ηγείται, με τη σύμπραξη του δήμου Αθηναίων και της Περιφέρειας Αττικής και με την οικονομική στήριξη του προγράμματος επιχορήγησης «Κοινωφελούς Εργασίας».

Ο τίτλος «Δημοσιογραφία πολιτών», ο οποίος επιλέχθηκε για τη συγκεκριμένη εκδήλωση αντιπροσωπεύει, σύμφωνα με την εισήγηση του κ. Τακτικού, το μήνυμα των δύο εφημερίδων προς το κοινό. Η «Δημοσιογραφία πολιτών» είναι μία δημοκρατική λειτουργία η οποία βρίσκει εφαρμογή στις δύο ηλεκτρονικές εφημερίδες, τις οποίες μοιράζονται και τροφοδοτούν πολίτες του Δήμου Αθηναίων και της Περιφέρειας Αττικής και όχι μόνο. Τα θέματα που δημοσιεύονται κάθε εβδομάδα στις δύο εφημερίδες δίνουν ένα βήμα λόγου τόσο στους πολίτες –συντάκτες τους, όσο και στο αναγνωστικό κοινό το οποίο μπορεί να σχολιάσει, να τοποθετηθεί και να διαδώσει τα θέματα που το αφορούν. Παρά τη σύντομη, μόλις τρίμηνη, παρουσία τους οι δύο εφημερίδες έχουν καταφέρει να επιτύχουν τους αρχικούς στόχους τους, σχετικά τόσο με την ποικιλία και την ποιότητα του περιεχομένου των άρθρων τους, όσο και αναφορικά με τη διάδοσή τους προς το κοινό. Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο κ. Τακτικός αναφέρθηκε εκτενέστερα στο νόημα της «Δημοσιογραφίας πολιτών» ως δημοκρατικής διαδικασίας, η οποία μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει βασικό ρόλο στην αφύπνιση των πολιτών στη σύγχρονη δυσμενή κοινωνικο-οικονομική συγκυρία.      

Ακολούθησε η τοποθέτηση του κ. Ευάγγελου Σπινθάκη, ο οποίος υπογράμμισε τα πολλαπλά οφέλη που απολαμβάνει τόσο ο ίδιος όσο και το ευρύτερο κοινό από τη χρηστική ενημέρωση των άρθρων των δύο εφημερίδων. Τόνισε επίσης, τη σημασία της αξιοποίησης ευκαιριών οικονομικής υποστήριξης, όπως των προγραμμάτων «Κοινωφελούς Εργασίας», για την απασχόληση ανέργων και εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό του για την προοπτική που υπάρχει για το μέλλον ανέργων οι οποίοι απασχολούνται ευκαιριακά μέσω τέτοιων προγραμμάτων. Κατέθεσε μάλιστα την έντονη ανησυχία του σχετικά με τη δυνατότητα των ανέργων να χαράξουν μετά την επιχορηγούμενη εργασία το δικό τους επαγγελματικό μέλλον, δημιουργώντας νέες ευκαιρίες απασχόλησης.

Στη συνέχεια κλήθηκε να χαιρετήσει την εκδήλωση η Αντιδήμαρχος του Δήμου Αθηναίων κα Καλλιόπη Γιαννοπούλου, η οποία εξέφρασε την πλήρη ικανοποίησή της από τη συνεργασία του Δήμου με την ΑΜΚΕ «Ερύμανθος» και τη συμμετοχή του Δήμου ως συμπράττοντα φορέα στο συγκεκριμένο επιχορηγούμενο πρόγραμμα. Η ίδια διατηρεί μία ιδιαιτέρως θετική εντύπωση για το περιεχόμενο των άρθρων των δύο εφημερίδων, τα οποία διαβάζει ανελλιπώς στο σύνολό τους, όπως και για τους ίδιους τους συντάκτες των άρθρων, πολλοί από τους οποίους υποστηρίζουν παράλληλα δομές του Δήμου Αθηναίων με μεγάλη προθυμία και αφοσίωση. Εξέφρασε μάλιστα, την επιθυμία να βρεθεί άμεσα κάποιο πρόγραμμα επιχορήγησης ώστε να μπορέσουν οι ωφελούμενοι να συνεχίσουν να προσφέρουν το έργο που με τόση διάθεση προσφοράς ξεκίνησαν.

Την αξία της κοινωνικής οικονομίας και του κοινωνικού ακτιβισμού, αλλά και τη συνδρομή στην ανάπτυξη και διάδοσή τους από τις δύο ηλεκτρονικές εφημερίδες, τόνισε κατά τη σύντομη παρέμβασή του ο κ. Θανάσης Κατερινόπουλος, Συντονιστής – Διαχειριστής της Πανελλήνιας Ένωσης Συμπράξεων Κοινωνικής Οικονομίας (ΠΕΣΚΟ). Ο κ. Κατερινόπουλος αναφέρθηκε στην ανάγκη καθιέρωσης των συμπράξεων ανάμεσα στις υγιείς και κοινωνικά αποδεκτές Οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών και την Τοπική Αυτοδιοίκηση με σκοπό την ανάπτυξη συνεργειών για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών στο πλαίσιο της κοινωνικής οικονομίας. Η ΠΕΣΚΟ, όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο Συντονιστής – Διαχειριστής της, στέκεται αρωγός πάντοτε στις προσπάθειες των υγιών οργανώσεων και απέναντι σε όλες εκείνες που επιδιώκουν να αποκομίσουν ιδίον όφελος. Την προσπάθειές της έχουν συνδράμει μέχρι σήμερα δεκάδες Δήμοι της χώρας ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά της για συμμετοχή σε Προγράμματα που υλοποιούνται με ευρωπαϊκούς πόρους. Τέλος, ο κ. Κατερινόπουλος πρότεινε αντίστοιχες πρωτοβουλίες για την ανάδειξη της κοινωνικής οικονομίας και επιχειρηματικότητας να επεκταθούν και στην περιφέρεια και ιδιαίτερα για την ανάπτυξη τομέων όπως ο αγροτικός.

Στη συνέχεια η συζήτηση η οποία αναπτύχθηκε μεταξύ των παρευρισκομένων και των εισηγητών επικεντρώθηκε σε διάφορα ζητήματα ένα από τα οποία ήταν το θέμα της ανεργίας και των δυνατοτήτων απασχόλησης. Στο πλαίσιο αυτό επισημάνθηκαν τα «κακώς κείμενα» του συγκεντρωτικού κράτους της κατ’ ευφημισμό δημοκρατίας, στο οποίο καλούνται να δραστηριοποιηθούν οι σύγχρονοι Έλληνες πολίτες, αλλά και η ανάγκη δράσης και άμεσης απαγκίστρωσής των πολιτών από τις παγίδες του κράτους. Παρά το γεγονός ότι οι τοποθετήσεις των παρευρισκομένων υπογράμμιζαν τη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα και το προβληματικό έως θολό εργασιακό μέλλον των ανέργων σήμερα, αρκετοί από τους παρευρισκομένους και δη οι συντάκτες των δύο εφημερίδων – ωφελούμενοι άνεργοι – τοποθετήθηκαν με μία αισιόδοξη ματιά και διάθεση απέναντι στα πράγματα δίνοντας ένα θετικό κλίμα στην όλη εκδήλωση. Τόνισαν τη σπουδαιότητα του εγχειρήματος της έκδοσης των δύο ηλεκτρονικών εφημερίδων και της ευκαιρίας που τους δόθηκε να καταθέσουν ως ενεργοί πολίτες το λόγο τους. Εξέφρασαν τη χαρά τους για το γεγονός ότι το υλικό που επεξεργάζονται έχει καταφέρει να είναι χρηστικό για το ευρύ κοινό και να παρακολουθεί τον παλμό της εποχής τόσο σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον και τη βιώσιμη διαχείριση – ανάπτυξή του, όσο και σε θέματα που αφορούν τον κοινωνικό ακτιβισμό και την κοινωνική οικονομία. Συγκινητικές τέλος, ήταν οι τοποθετήσεις συντακτών των δύο εφημερίδων οι οποίοι υπογράμμισαν τα προσωπικά τους οφέλη από την ευκαιρία απασχόλησης που τους δόθηκε, η οποία τους έβγαλε – έστω και προσωρινά – από την αδρανή θέση του ανέργου και τους έδωσε μία σημαντική ευκαιρία προσωπικής ανάπτυξης και κοινωνικής δράσης. 

 
Η εκδήλωση της ΑΜΚΕ «Ερύμανθος» και η πρώτη επίσημη παρουσίαση των «Social Activism Αθηνών» και «Οίκοpress» προσέφερε αναμφισβήτητα περίσσια τροφή για σκέψη αλλά κυρίως δράση, αναδεικνύοντας το ιδιαίτερο νόημα των λέξεων «Παρατηρώ – Σκέπτομαι – Συμπράττω», από το λογότυπο της μίας εκ των δύο εφημερίδων, νόημα το οποίο αφορά και αγγίζει πλέον τον κάθε έναν από τους παρευρισκομένους. Εσάς;